Δεν θέλει πολύ. Μια στιγμή μονάχα φτάνει. Δυο-τρία δευτερόλεπτα όλα κι όλα. Και καταστρέφεις την ζωή σου χωρίς καν να το καταλάβεις. Βλέπεις, μπορεί να είναι δύσκολο να την φτιάξεις αλλά η διάλυση της απαιτεί ελάχιστα. Μια κακή απόφαση, μια αψυχολόγητη ενέργεια και όλα τελειώνουν. Ένα λάθος και τα πάντα αλλάζουν.Κάπως έτσι δεν έγιναν τα πράγματα, Μπόμπαν;
Αντίο…
14 σχόλια:
Κρίμα ρε.
Ημουν νεοσύλλεκτος στην Κόρινθο τότε, στο ΚΨΜ η τηλεόραση αυτό έπαιζε συνέχεια.
Κρίμα.
Δεν το ήξερα… Τώρα από ‘σένα το ‘μαθα. Έχω δακρύσει.
Το έβλεπα το ματς εκείνη την ημέρα. Το κατάλαβα αμέσως, πως κάτι σοβαρό συνέβαινε. Έλεγε: «Δεν νιώθω τα πόδια μου». Για μια βολή…
Μετά άνοιξε ένα ταξιδιωτικό γραφείο απέναντι απ’ τον Πανιώνιο και κυκλοφορούσε μ’ ένα hi-tech καρότσι κι ένα ειδικά διαμορφωμένο φορτηγάκι.
Κι είχε βαστάζους και παρατρεχάμενους. Εντελώς ανήμπορος. Και με το πιο θλιμμένο βλέμμα του κόσμου. Ακόμα κι όταν χαμογελούσε.
Αυτός, που κάποτε έπιανε την πέτρα και την έστυβε…
Μία στιγμή, ναι, μία στιγμή κι όλη σου η ζωή διαλύεται. Ας ζούμε λοιπόν την κάθε ημέρα σα να ‘ταν η τελευταία μας.
Κι ας ευγνωμονούμε την τύχη μας, που είμαστε και σήμερα ζωντανοί & υγιείς. Όλα τ’ άλλα… γίνονται. Τετριμμένα λόγια, αλλά τι να κάνουμε; Έτσι είναι.
Δυο (λέμε τώρα)συμπεράσματα:
1)Τα πάντα μπορούν να καταστραφούν μέσα σε δευτερόλεπτα
2)Η υγεία είναι το σημαντικότερο πράγμα
Όντως κρίμα...
Το άκουσα και 'γω και στενοχωρήθηκα!
Κρίμα. Τον θυμάμαι και 'γω με το καροτσάκι έμενα λίγο πιο κάτω από το τουριστικό γραφείο.
Προσπάθησε να επανέλθει αλλά...
Κρίμα!
Έχει έναν γιο -διάβασα- μεγάλο ταλέντο στο μπάσκετ. Παίζει στο παιδικό του Πανιωνίου.
Η μητέρα του τους είχε εγκαταλείψει και τους δυο λίγο μετά το ατύχημα...
Απλα αντιο...
Ακόμα θυμάμαι τον αγώνα...ποτέ δε κατάλαβα τι σκέφτηκε εκείνη την ώρα...πολύ περίεργη φάση!!
Το άκουσα χτες βράδυ μέσα σε ένα ταξί... Μοιάζει να μας δίνει κάποιος ένα χαστούκι, μήπως και εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε...
@verde: κι εγώ την θυμάμαι την φάση. Μου έχει καρφωθεί στην μνήμη η εικόνα του να χτυπάει στην μπασκέτα!
@muse: Κάπως έτσι...
Τοση ατυχία σε έναν ανθρωπο.Ειναι να απορείς.Γιατι;
@pixie: Πραγματικά είναι να απορείς. Μάλλον συμβαίνει αυτό που λέει (γράφει) η Μarina k.
Ησύχασε όμως τώρα, ξεκουράστηκε.
Και σημάδεψε επίσης τις ζωές όλων μας, διδάσκοντάς μας κατ αρχήν να νιώθουμε τρόμο μπροστά στο "όσα φέρνει η ώρα", και μετά να προσπαθούμε να συνηθίσουμε στην ιδέα του αναπάντεχου-που αργά ή γρήγορα θα έρθει.
Καλή του ξεκούραση λοιπόν...
Δημοσίευση σχολίου