Δεν ξέρω ποιος το έχει φτιάξει. Ούτε τι ήθελε, ακριβώς, να «πει» με αυτό. Δεν μου άρεσε ποτέ, όμως. Κάθε φορά που το αντίκριζα στον χώρο του Πολυτεχνείου έστρεφα τα μάτια μου αλλού. Δεν ήθελα ούτε να το κοιτάζω.Μια ασώματος κεφαλή, τσακισμένη, πεταμένη στο χώμα. Μια εικόνα παράδοσης χωρίς ίχνος ελπίδας, χωρίς χαραμάδα διαφυγής. Πάντα πίστευα ότι το μήνυμα που προβάλλει θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και κυνικό. «Η πτώση είναι η μόνη και σίγουρη κατάληξη όσων αγωνίζονται» θα μπορούσε κάλλιστα να γράφει μια μικρή πινακίδα μπροστά του, δίπλα στο όνομα του γλύπτη και του πρύτανη.
Για μένα ήταν πάντα μια δυσάρεστη εικόνα. Μια λαξευμένη υπενθύμιση πως αυτοί που αντιστέκονται καταλήγουν μονίμως στο έδαφος. Τσακισμένοι, πεταμένοι στο χώμα
Και χθες συνειδητοποίησα πόσο πολύ μοιάζει με αυτό εδώ
18 σχόλια:
...
μα...
τι;
...ωχ κι εγώ έμεινα λίγο τωρα με αυτό που έγραψε ο/η global... τι θέλει να πεί ακριβώς???πάντως και εμένα μου προκαλεί κάποια ερωτηματικά η ακέφαλη σωρός...
Μάλλον και η global έχει κάποια ερωτηματικά...
Έχω ζήσει έξι χρόνια σ' αυτό το χώρο ως φοιτήτρια. Το Κεφάλι ποτέ δεν κατάλαβα αν με απωθούσε επειδή δε μου άρεσε ή επειδή με τρόμαζε. Κάτι που σε κρατάει κάτω. Προτιμούσα να μην το κοιτάζω. Με το καιρό στη συνείδηση μου έγινε μια σκιά, κάθε φορά που πέρναγα από εκεί, λίγο μεγαλύτερη από ένα θάμνο. Τώρα που είδα τη φωτογραφία, καταλαβαίνω.
Έξι χρόνια στον ίδιο χώρο με το "Κεφάλι"!Εφιαλτικό! :-)
Λογικό ήταν να αναπτύξεις μηχανισμούς άμυνας και να μην του δίνεις καμία σημασία...
Δεν νομίζω πως είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα!
Εγώ 6 [+2 χρόνια] το βλέπω... Ήταν και θέμα ζωγραφικής αρκετές φορές...
Δεν είναι ότι δεν μου άρεσε... Ούτε ότι μου άρεσε...
Είναι ένα μνημείο για τους πεσσόντες του '74 στο πολυτεχνείο. Ανώνυμο όπως κι εκείνοι.
Είναι απλά μέρος της ιστορίας μας, έχω μάθει να το βλέπω και να θυμάμαι...
Δηλαδή δεν σας ενοχλεί που οι κεντρική πύλη του πολιτεχνείου [Πητησίων] είναι κλειστή, και καλά για λόγους μνήμης?
Εγώ ΑΥΤΟ είναι που δεν μπορώ να αντέξω! Ειδικά για λογους μνήμης αυτή η πύλη θα έπρεπε να είναι ανοιχτή επί 24ώρου βάσεως!
Αυτάαα.. Sorry αν βγήκα εκτός θέματος... once again...
Καλημέρα!
Τι μήνυμα προσπαθεί να περάσει?
"προσπάθησε" κι ας πέσεις? ή μην "προσπαθείς" γιατί θα πέσεις?
@an-architect: Φαντάζομαι πως η λογική πίσω απο την απόφαση να παραμένει κλειστή η πύλη της Πατησίων είναι να αποκτήσει η συγκεκριμένη είσοδος έναν "μνημειακό" χαρακτήρα μέσω της αφαίρεσης του στοιχείου της καθημερινής χρήσης. Αν ήταν συνεχώς ανοιχτή δεν θα ήταν τίποτε άλλο απο μια ακόμη είσοδος, μια πόρτα που θα χρησιμοποιούσαν καθημερινά οι φοιτητές, χωρίς να της δίνουν καμία σημασία. Έτσι πιστεύω τουλάχιστον...
@fili p.m.: Πάντα πίστευα πως βασικό χαρακτηριστικό ενός έργου τέχνης (και σε ένα βαθμό κριτήριο χαρακτηρισμού του ως τέτοιου)είναι η δυνατότητα του να προσφέρει πολλαπλές αναγνώσεις. Επιπλέον, αν κάτι μου έχει μείνει απο τις σπουδές μου είναι πως κανένα μήνυμα δεν μπορεί να προσληφθεί με τον ίδιο τρόπο απο κάθε άνθρωπο.
Νομίζω -αν όχι ελπίζω- πως το μύνημα που ήθελε να προβάλλει ο καλλιτέχνης είναι το "προσπάθησε κι ας πέσεις". Σε εμένα, όμως, και σε αρκετούς άλλους με τους οποίους έχω συζητήσει το θέμα, μου προκαλεί μόνο την δέυτερη αντίδραση: την αρνητική. "Μην "προσπαθείς" γιατί θα πέσεις" νομίζω πως θα φωνάζει.
Τι να σου πώ; Ίσως να είμαι απαισιόδοξος (κι εγώ και τα ρεμάλια οι φίλοι μου!!)
υγ1. τα κατάφερες τελικά,ε;
υγ.2: Κοινοποίηση και στην an-architect!!
όπως καταλάβατε είχα πήξει στην δουλειά και είπα να ξεδώσω στα comments!!
Επίσης:
ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΝΥΜΑ ΜΥΝΗΜΑ ΜΥΝΗΜΑ ΜΥΝΗΜΑ
Συμφωνώ με anarchitect. Η πύλη έπρεπε να είναι ανοικτή. Η επιρροή που θα είχε αυτή η διαμπερής κίνηση στο κτίριο Αβέρωφ [αυτό που είναι φάτσα μόστρα - γνωστό για το εκπληκτικό του αίθριο] θα άλλαζε σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο την καθημερινή ζωή των φοιτητών που θα μπορούσαν να κάθονται εκεί μπροστά στα σκαλάκια και να λιάζονται, όσο και τη σχέση του κτιρίου με την πόλη.
@vroxopoios "Αν ήταν συνεχώς ανοιχτή δεν θα ήταν τίποτε άλλο απο μια ακόμη είσοδος, μια πόρτα που θα χρησιμοποιούσαν καθημερινά οι φοιτητές, χωρίς να της δίνουν καμία σημασία." Έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό θα γινόταν. Αλλά ίσως να μην είναι τόσο κακό. Στο κάτω-κάτω εκείνα τα παιδιά τότε γι' αυτό το λόγο χάθηκαν. Για να μπορούμε εμείς μετά από χρόνια να περνάμε ελεύθερα...
Πολύ σωστό αυτό το τελευταίο. Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
συμφωνώ απόλυτα με muse kai anarchitect για το θέμα της κεντρικής πόρτας του Πολυτεχνείου
ως προς το κεφάλι βλέπω βροχοποιέ ότι συμφωνείς με την άποψη της εκλεκτής μας καθηγήτριας, κυρίας Ρηγοπούλου!
και μένα με τρομάζει η θέα του: θεωρώ όμως ότι περνάει ένα πολύ δυνατό μήνυμα και αξίζει να μας σοκάρει ακριβώς για αυτό τον λόγο: γιατί οφείλεις να ξέρεις ότι αν αγωνιστείς με ειλικρίνεια για κάποιο σκοπό και μόνο για αυτόν θα πέσεις και καλό είναι να το ξέρεις... "είναι ωραία να πέφτεις άμα μάθεις να πέφτεις ίσως μάθεις να πετάς τελικά"
Την Ρηγοπούλου εγώ δεν την έχω παρακολουθήσει -δυστυχώς- ποτέ. Το ένα της μάθημα το κάναμε με 2βοηθούς της γιατί ήταν σε εκπαιδευτική άδεια και το άλλο δεν μπορούσα να το παρακολουθώ λόγω ώρας. Μόνο στις εξετάσεις την είδα.
Στο προκείμενο τώρα.Ίσως είναι ωραία να πέφτεις αλλά δεν θέλω να μου το προεξοφλούν.
υγ. ΕΜΜΕ,βροχούλα, Φάμελος. Το ξέρεις πως μου γίνεσαι εξαιρετικά συμπαθής;
:-)
Κάνω copy-paste ένα παλιό μου post απο το blog μου στον Pathfinder.
"Όσοι έχουν δει την ταινία «Το μίσος» ξέρουν πως δεν έχει σημασία η πτώση αλλά η πρόσκρουση. Η προσγείωση. Δεν μετράει το από πόσο ψηλά πέφτεις. Ούτε το πόσο γρήγορα. Ούτε καν το ποιος σε ρίχνει. Σημασία έχει το πώς θα προσγειωθείς. Γιατί, σε τελική ανάλυση, όπως λέει και ο Φάμελλος «είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να πετάς τελικά». Εκείνο το γαμημένο το «ίσως» να είχε παραλείψει μόνο… "
πάντα αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς και ποτέ δεν είναι αργά ;-)
εγώ του χρόνου λέω να πηγαίνω που και που στο μάθημα "πολιτική θεωρία" του κ.Μανιάτη -τον οποίο εκτιμώ πολύ- και το οποίο στο δεύτερο έτος είχα χάσει
Πολύ αξιόλογος ο Μανιάτης. Απο τους αγαπημένους μου καθηγητές
Δημοσίευση σχολίου