Σάββατο, Ιουνίου 17, 2006

Γιατί γράφουμε/ιστολογούμε;


«Κάθε γράφειν είναι «ορθό»: Είναι μια χειρονομία, που ορθώνει, ευθυγραμμίζει τις σκέψεις. Ωστόσο οι σειρές των γραμμένων δεν ευθυγραμμίζουν μόνο σκέψεις στην σειρά αλλά κατευθύνουν αυτές τις σκέψεις και προς την κατεύθυνση ενός αποδέκτη. Το κίνητρο που υποκρύπτεται πίσω από το γράφειν δεν είναι απλώς το να ευθυγραμμίζονται οι σκέψεις αλλά και να κατευθύνονται προς κάποιον άλλο. Το γράφειν δεν αποτελεί μόνο μια χειρονομία μεταστοχασμού που στρέφεται προς τα μέσα αλλά και μια εκφραστική στραμμένη προς τα έξω (πολιτική) χειρονομία. Όποιος γράφει τυπώνει κάτι στον εσωτερικό του κόσμο και ταυτοχρόνως διατυπώνει κάτι προς τα έξω, προς τον άλλο απέναντι».

Ο Vilem Flusser χρησιμοποιεί τον όρο «γράφειν». Εμείς, πιστεύω, μπορούμε να τον αντικαταστήσουμε με το «ιστολογείν», αναγνωρίζοντας και στα blogs την διττή αυτή φύση της γραφής. Το ερώτημα, λοιπόν, που αναδύεται είναι το εξής: ποια πτυχή είναι αυτή που συντελεί σε μεγαλύτερο βαθμό στην δημιουργία ενός blog; Η ανάγκη εσωτερικής αναζήτησης ή η ανάγκη επικοινωνίας με κάποιους –απροσδιόριστους ή μη- άλλους;

20 σχόλια:

VROXOPOIOS είπε...

Εγώ, πάντως, τάσσομαι υπέρ του 50%-50%.

2 Shots of Happy, 1 Shot of Sad είπε...

Μάλλον και τα δυο. Με διαφορετικές αναλογίες στον καθένα.

υγ. το σκιτσο του Escher ήρθε κι 'έδεσε' πολύ όμορφα! :-)

VROXOPOIOS είπε...

όντως το σκίτσο ταιριάζει απόλυτα μπορώ να πώ

Unknown είπε...

Εγω το βλέπω πιο πολύ σαν ανάγκη να καταγράφουμε τις σκέψεις μας...από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.

Blonde είπε...

Και τα δύο σίγουρα, για τις αναλογίες δεν γνωρίζω, παίζει από άτομο σε άτομο. Το ένα άλλωστε συμπληρώνει το άλλο με τον τρόπο του στην κοινωνία των blog.

VROXOPOIOS είπε...

"Ανάγκη". Νομίζω εκεί είναι όλο το νόημα, verde

VROXOPOIOS είπε...

Ποιές είναι οι αναλογίες σε σένα Lianne;

GLOBAL είπε...

Δεν θα γινόταν να μην συμφωνήσω μαζί σου Βροχοποιέ. Αν και τελικά ένα χ ή ψ ποσοστό να μην αλλάζει τίποτα. Ξέρεις όπως όταν φτιάχνεις φραπέ στην αρχή όλα τα υλικά είναι ξεκάθαρα και τα βλέπεις και αγγίζεις ένα προς ένα. Όταν όμως τα ζαλίζει το μηχανάκι ή το σέικερ, τότε όλα γίνονται ένα. Και η γεύση είναι που καθορίζει τότε, όχι το ποσοστό των συστατικών. Πόσο σε μπέρδεψα με αυτά που μόλις έγραψα;

Xνούδι είπε...

η ανάγκη να "μιλάς" με λέξεις γραμμένες που δεν τις λες με ήχο, ξέρωντας πως 5-10 άτομα, "μιλάνε" κι αυτά μαζί σου.

το email θα έρθει συντόμως. Μη φανταστείς ότι θα γλυτώσεις το Link με το κομματάκι :Ρ

καλημέρες Κυριακάτικες. :)

VROXOPOIOS είπε...

55% global!
:-))

VROXOPOIOS είπε...

καλημέρα με "λέξεις γραμμένες που δεν τις λες με ήχο" Χνούδι!

Ανώνυμος είπε...

pisteyo to 2o

to blog den to kaneis gia sena
to kaneis gia na epikoinonhseis me toys alloys, gia na ephreaseis h (kai kyrios kat'eme) na deis thn epidrash ton grapton soy se tritoys kai gia na ma8eis apo ta sxolia toys, na gineis kalyteros

synepos h anagh poy kalypteis se proth fash einai ayth gia epikoinonia alla telika me ayto ton tropo gnorizeis kai kalytera ton eayto soy(efoson peseis stoys "sostoys" akroates ton oson les) opote erxetai kai to proto(poy den 8eoro oti einai omos o arxikos stoxos)

Ανώνυμος είπε...

Χμ , το δικό μου ποσοστό είναι 90-10. Θεωρώ πως όταν αφήνω γραμμένα πράγματα στο μπλογκ υπάρχουν. Μπορεί όλη μέρα να μιλάω και να σκέφτομαι και να κάνω άλλα , αλλά πως μια μιρκή κρυφή πτυχή μου υπάρχει κάπου και με βοηθάει εμένα να βλέπω εμένα,να με παρακολουθώ.
Είναι μια ανάγκη να αφήσω κάπου κάτι που δύσκολα μοιράζομαι αλλού.

Γενικά θεωρώ ότι δεν έχει σημασία να αναλύουμε και να ορίζουμε τα πράγματα που κάνουμε.

Ναταλία είπε...

Ανάλογα το άτομο. Για άλλους είναι απλά σημαντικό οι σκέψεις και οι επιθυμίες απλά να υπάρχουν κάπου γραμμένες με λέξεις. Μπορεί να μην αποκτήσουν ποτέ ούτε ένα σχόλιο. Δεν θα ελαττωθεί αυτή τους η ανάγκη.

Κάποιοι άλλοι νοιώθουν πως με το να γράψουν μικρά κομμάτια του εαυτού τους, ανοίγουν την πόρτα της επικοινωνίας στους άλλους που θα βρουν κάτι κοινό σε αυτά που είναι γραμμένα.

Ανθρώπινα όλα....

Ανώνυμος είπε...

δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δημοσιεύει και δεν θέλει- έστω και ενδόμυχα- την επικοινωνία με άλλους

σε αυτή την περίπτωση δεν θα δημοσίευε. Η γραφή είναι μοναχική διαδικασία, όχι το blogging

VROXOPOIOS είπε...

Υπάρχουν blogs βροχούλα, που έχουν κλειστά σχόλια και δεν είναι καν στο monitor. Ελάχιστα μεν αλλά υπάρχουν.


Και πιστεύω, επίσης, πως υπάρχουν πάρα πολλοί bloggers, που ο αρχικός στόχος τους ήταν απλά να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους.

Η επικοινωνία με τους αλλους για αυτούς είναι απλώς ένα εξτρά πλεονέκτημα

VROXOPOIOS είπε...

roxanne, συμφωνώ πως δεν χρειάζεται να υπεραναλύουμε την ζωή μας. Να την ζούμε πρέπει...

Και, όπως πολύ σωστά λες, κάπου πρέπει να αφήνουμε αυτά "που δύσκολα μοιραζομαστε αλλου"

VROXOPOIOS είπε...

"ανθρώπινα όλα"

εκεί είναι το πρόβλημα...

Ανώνυμος είπε...

η ανάγκη για επικοινωνία υπάρχει έστω και ενδόμυχα και σε αυτούς που αποκλείουν τα σχόλια πιστεύω

πολλοί λίγοι την απαρνούνται πραγματικά: απλά δεν μπορώ να καταλάβω σε αυτή την περίπτωση πώς γίνεται να απαρνείσαι ε ν τ ε λ ώ ς το στοιχείο της επικοινωνίας και να δημοσιεύεις τα γραπτά σου...

VROXOPOIOS είπε...

Μάλλον δεν είμαι ο κατάλληλος για να απαντήσω...