Τρίτη, Ιουνίου 13, 2006

Άλλη μια μέρα


Σήμερα ξύπνησα προτού να ξημερώσει.
Ξύπνησα πάλι από την βροχή κι απ’ τον αέρα.
Είπα σε λίγο αυτή η νύχτα θα τελειώσει
Έχω άλλη μια μέρα, άλλη μια μέρα


Πήγα στο μέρος που πετάνε τα σκουπίδια
Ο φύλακας μου φώναξε από πέρα
Τι γυρεύεις τέτοια ώρα μεσ’ τη νύχτα
Του πα άλλη μια μέρα, ακόμη μια μέρα


Άλλη μια μέρα, άλλη μια κι ύστερα κι άλλη
Κι ύστερα άλλη πάλι άλλη μια μέρα
Όποιος τολμήσει να σηκώσει το κεφάλι
Άλλη μια σφαίρα, ακόμη μια σφαίρα


«Άλλη μια μέρα» από την ομώνυμη καινούργια δουλειά του Παύλου Παυλίδη. Ένα cd γρήγορο, ρυθμικό και αρκετά ηλεκτρονικό. Σε κάποια σημεία θυμίζει New Order, όπως είχε δηλώσει κάποτε στον Τσιτσόπουλο της Athens Voice, του Soul κ.λ.π. ο δημιουργός του. Μάλλον βρήκαμε το «κόλλημα» μας για το καλοκαίρι. Αν και κομμάτι σαν το «Μόχα» δεν φαίνεται να έχει.

25 σχόλια:

Mia Wallace είπε...

Ενώ δεν το έχω ακούσει οι στίχοι είναι χαλαρά Παυλίδης!Άσε που στο μυαλό μου, μου ήρθε το Ένα παράξενο τραγούδι όταν το διάβαζα.
Παρεπιπτόντως είδα μια πρόσφατη φωτο του κάπου στο net και μου φάνηκε σαν το τραγουδιστή των Pet Shop Boys!Φαντάζεσαι; ;)

GLOBAL είπε...

Βρε για αυτό σε συμπαθώ;
Μοχακικός κι εσύ;
:-)

VROXOPOIOS είπε...

Φαντάζεσαι;;χα-χα!

Όντως οι στίχοι σε ολόκληρο το cd είναι Παυλίδης όσο εκεί που δεν πάει!

"Ένα σύννεφο το βράδυ, ένα σύννεφο,
που κεραυνοί του να φωτίζουν στα βράχια τις μορφές
όλων αυτών που ονειρευτήκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ'το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλως

(απο το αγπαημένο μου κομμάτι τους "Θεριστές")

VROXOPOIOS είπε...

τρελαμένος με το Μόχα global!!

Κοίτα αυτό εδώ:
http://vroxopoios.blogspot.com/2006/02/blog-post_09.html

GLOBAL είπε...

Το έγραψα κι από εκεί.
Βρε υποσυνείδητα μονιάζουμε τελικά;
Ε τολμάω να το πω.
Καλό σου ύπνο.

άρχοντας Κώστας είπε...

TO ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΤΟ cd...

όντως προβλέπεται νέο κολλημα...

από σένα το μαθα. να σαι καλά.

VROXOPOIOS είπε...

@global: Το διάβασα κι απο εκεί
:-)

Μάλλον περισσότερο μοιάζουμε παρά διαφέρουμε.

Καλή σου μέρα

VROXOPOIOS είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
VROXOPOIOS είπε...

@άρχοντας Κώστας:
ΚΑΙ ΓΩ ΤΟ ΗΘΕΛΑ

Για να καταλάβεις το πήρα την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του και πριν ακόμη το βάλουν στα ράφια τα Metropolis. Το πήρα απο τα χέρια του υπαλλήλου που πήγαινε να τοποθετήσει τα cd's σε ένα ειδικό stand!!!

:-))

Ανώνυμος είπε...

Vre den sou exw pei na mhn pswnizeis apo to Metropolis?
:-p
Omorfo na moiazoume.
Ksupnhsa ki ormhsa sto karpouzi vevaia.
:-)
Filia

VROXOPOIOS είπε...

Ήταν στον δρόμο μου!!

Την καλύτερη δουλειά έκανες με το καρπούζι!

:-)

Φιλιά

GLOBAL είπε...

Akou htan sto dromo sou!
Xaxaxaxa paw sto karpouzi mou giati me vlepw na me karpazwneis!
:-)

(gia steile vre kai se mena to ksenitemeno kana tragoudaki)

VROXOPOIOS είπε...

ok. Στείλε mail για λεπτομέρειες

:-)

GLOBAL είπε...

koita sto profile mou.
:-)

Dead_Poet είπε...

Ο Παυλιδης ηταν και παραμενει ακομη ενας απο τους αγαπημενους μου δημιουργους και οι στιχοι του γαμανε! Απλα εχει την ατυχια να τον λενε Παυλιδη και οπως εχω ξαναπει η Τεχνη στην Ελλαδα ειναι προνομιο και δικαιωμα των λιγων. Εγω θα σας παω λιγο παλιοτερα με ενα τραγουδι που λατρευω το "ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΘΛΙΨΗ" οταν εγραφε ακομα για τα ξυλινα σπαθια! Η στιχοι του τραγουδιου κεντανε στην ψυχη μου ακομα και σημερα μια δεκαετια περιπου, μετα!!! ΚΑΛΕΣ ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ...

VROXOPOIOS είπε...

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ένα κορίτσι με κοιτάει
χορεύει, κι ύστερα πετάει
πάνω απ' τα μπάρ και τα ηχεία

Δεν έχει τίποτα να κρύψει
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ' όνομα της

Ποιός θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεται νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο

Όταν τελιώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου
στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ' όνομα μου

Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο θα μου λείψει

(Απίστευο κομμάτι Dead Poet. Δεν άντεξα να μην ανεβάσω τους στίχους. Οι ακροάσεις είναι καθημερινές και πολύωρες)

Xνούδι είπε...

Ναι οκ. Ολα καλά Βροχοποιέ μας.
Εμείς δλδ δεν μπορούμε να το έχουμε να το ακούσουμε;;;;
Δεν μας βάζετε κανένα link ε;;;

:))))

φιλιά

VROXOPOIOS είπε...

Το ξέρω πως πρέπει να ντρέπομαι αλλά δεν γνωρίζω την διαδικάσια του uploading Χνούδι!Αν θες στείλε μου ένα mail και κάτι θα γίνει!

:-))

φιλιά

Sleeper in Metropolis είπε...

"Εγω θα σας παω λιγο παλιοτερα με ενα τραγουδι που λατρευω το "ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΘΛΙΨΗ" οταν εγραφε ακομα για τα ξυλινα σπαθια! Η στιχοι του τραγουδιου κεντανε στην ψυχη μου ακομα και σημερα μια δεκαετια περιπου, μετα!!!"

>> κι εμένα! Απίστευτο τραγούδι. Περίεργο που δεν παίχτηκε παραπάνω τότε ή που δεν ακούγεται τώρα. Είχα πολλούς φίλους που τα Σπαθιά τα σνομπάρανε versus ας πούμε των πιο "σκληροπυρηνικών" Τρυπών. Εγώ τα προτιμούσα. Ο Αγγελάκας όταν έλεγε "Δε Χωράς Πουθενά" το έκανε αρκετά σαφές με ποιους τα έβαζε [πατρίς-θρησκεία-οικογένεια κλπ κλπ]. Τους θεωρώ τρομερούς μουσικούς αλλά μου την έσπαγε η αναπαραγωγή των κλισέ. Αντίθετα, οι στίχοι του Παυλίδη ήταν άλλο ταξίδι. Σε μια συνέντευξη του είχε πει ότι οι λέξεις της καθημερινότητας καθαγιάζονται όταν τις χρησιμοποιείς σε αλλόκοτές θέσεις/σχέσεις [αυτό περίπου ήταν το νόημα, δε θυμάμαι ακριβώς μετά από τόσα χρόνια...]. ;)
Τα καινούρια δεν τα έχω ακούσει ακόμα αλλά θα το κάνω σύντομα. ;)

GLOBAL είπε...

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ γεμάτο χαρά και καρδιά!!!!!!!!!!!!!!!!

VROXOPOIOS είπε...

Να'σαι καλά global!Χαίρομαι που σου άρεσαν τα κομμάτια!!

VROXOPOIOS είπε...

@muse: Συμφωνώ. Κι εμένα μου άρεσαν πιο πολύ τα Σπαθιά και ο Παυλίδης. Αλλά και Οι Τρύπες έχουν μερικά καταπληκτικά τραγούδια με απίστευτους στίχους. Η Καινούργια Ζάλη, είναι το πρώτο που μου έρχεται αμέσως-αμέσως στο μυαλό.

Παρεμπιπτόντως, ο τελευταίος δίσκος του Αγγελάκα («Από δω και πάνω») είναι αρκετά καλός. Αναζήτησε τον αν δεν τον έχεις ακούσει ήδη.

Βέβαια, προτεραιότητα σου είναι να αγοράσεις/αντιγράψεις/ακούσεις το «Άλλη μια μέρα».

:-)

υγ. αν περάσεις από την γειτονιά της global θα βρεις ένα πρώτο δείγμα

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα είναι πως δεν το βρίσκω με τίποτα online, αν είσαι σε κάποιο torrent site (πχ OiNK.me.uk -αν θές invite-) ανεβασέ το. Το 'αφού λοιπόν ξεχάστηκα- για τον ίδιο λόγο το αγόρασα, βέβαια τότε δεν έπαιζε κ dsl.
Στο "μουσικό" κομμάτι τώρα, δεν είναι μόνο ο Μόχα, είναι όλο και ο κηπουρός, όλο το cd είναι υπέροχο. Βέβαια δεν είναι σπαθιά, δεν ήθελε να είναι σπαθιά, δεν θα μπορούσε κιόλας, τα ηλεκτρονικά του Γκουνταρούλη διαμόρφωσαν έναν ιδιαίτερο ήχο. Αλήθεια, τις σόλο δουλειές του τις έχεις ακούσει?

VROXOPOIOS είπε...

Συμφωνώ πως ολόκληρο το "αφού λοιπόν ξεχάστηκα" είναι καταπληκτικό. Υπέροχος δίσκος, ταξιδιάρικος. όλα τα κομμάτια ανεξαιρέτως. Μέχρι και το intro, που με θυμάμαι να το ακούω με κλειστά μάτια στο κατάστρωμα ενός πλοίου πέρσι το καλοκαίρι και να έχω "χαθεί" τελείως.

Τις solo δουλειές του Γκονταρούλη δεν τις έχω ακούσει. Θα ήθελα όμως. Νομίζω συμμετέχει και στην γιορτή της μουσικής αλλά έχουμε και το Μουντιάλ αυτές τις μέρες!
:-)

όσον αφορά τα torrent sites, όχι δεν είμαι μέλος σε κάποιο. Πάντως δεν το βρίσκεις μάλλον επειδή κυκλοφόρησε μόλις την προηγούμενη Τρίτη. Αν περιμένεις λίγο φαντάζομαι πως κάποιος θα το ανεβάσει. Αν πας στην global πάντως θα βρεις link για τους Θεριστές, το καλύτερο κομμάτι (για μένα) του δίσκου.

Δεν ξέρω πως αλλιώς μπορώ να βοηθήσω...

Ανώνυμος είπε...

καθσητερημένα, αφού τώρα έτυχε να πέσω πάνω σε αυτό το site, να πω και εγω δυο κουβέντες. Παύλος Παυλίδης. Από "Τα μωρά στη φωτιά" μέχρι το τελευταίο δίσκο των Ξυλινων Σπαθιών κορυφαίος. Από τα δύο σολο αλμπουμ, μου αρέσει με διαφορά (ειναι και το στυλ μου) το "Αερικό". Αν και σίγουρα εχει προχωρήσει σε νέους ήχους και μελωδίες, διατηρεί σημεία από το παλίο του στυλ. Πάντως νομίζω ότι τραγούδια όπως τα "Στο νότο" (εξαιρετικό), "Ατλαντις", "Ροδες" , "Φωτιά στο λιμάνι" και τόσα άλλα ειναι αυτά που θα παραμείνουν για πάντα στη καρδιά μου. Ισως γιατί συνδέθηκαν με μια συγκεκριμένη εποχή, ίσως γιατί απλά τρύπωσαν για τα καλά μέσα μου. Νομίζω ότι τόσο το προσωπικό του αλμποθμ, όσο και αυτό με τους β-movies στερούνται κάποιας κορύφωσης. Χωρίς να τα θεωρώ καλύτερα ή χειρότερα, προτιμώ τα παλιά του...