Κυριακή, Ιουνίου 11, 2006

Argentina vs Brasil



Το δίλημμα «Πελέ ή Μαραντόνα» δεν υπήρξε ποτέ για μένα. Η επιλογή μου ήταν πάντα μία και μοναδική: Ντιέγκο. Κι αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με την συνηθισμένη επιχειρηματολογία των φιλάθλων και των αθλητικών εφημερίδων. Το γεγονός δηλαδή πως «ο Πελέ έπαιζε σε μια ομάδα γεμάτη αστέρια ενώ ο Μαραντόνα ήταν μόνος του» ή το ότι «ο Ντιέγκο έχει τατουάζ τον Che στον ώμο του».

Για μένη μεγαλύτερη βαρύτητα έχει η καταγωγή. Ο Ντιέγκο είναι Αργεντινός. Με την Βραζιλία δεν μπορώ να ταυτιστώ. Αυτό το επιτηδευμένο φολκλόρ με τις κίτρινες και πράσινες ενδυμασίες, το καρναβάλι και την σάμπα δεν με συγκινεί. Την θεωρούσα πάντα κάτι σαν το Λούνα Πάρκ της Λατινικής Αμερικής. Την «χώρα που χορεύουν όλοι όλη μέρα» που τραγουδάει ο Παυλίδης. Φαντάζει ψεύτικη στα μάτια μου. Ένας επίπλαστος ουτοπικός παράδεισος, κατασκευασμένος για τα μάτια του εξωτερικού παρατηρητή. Μια καρτ ποστάλ τεράστιων διαστάσεων.

Η Αργεντινή, από την άλλη, μου μοιάζει πιο γήινη. Είναι περισσότερο στα μέτρα μου. Όταν προσπαθώ με την φαντασία μου να την εικονοποιήσω, σκέφτομαι οροσειρές, κοιλάδες, ποτάμια, πόλεις. Όχι μόνο παραλίες όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας. Η Αργεντινή έχει μια άλλη ποιότητα, που με αγγίζει πολύ περισσότερο. Έχει μια μελαγχολική απόχρωση που αντικατοπτρίζεται στο tango και στην γενικότερη πολιτιστική παραγωγή της χώρας. Έχεις την εντύπωση πως στην Αργεντινή, όπως σε όλα τα μέρη του κόσμου, κάποτε βρέχει. Από την εικόνα που έχει φτιάξει ο καθένας όμως, για την Βραζιλία, οι βροχές είναι εξόριστες.

Η ιδιοσυγκρασία αυτή πιστεύω αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο παιχνιδιού των δυο ομάδων. Μου αρέσει να παρακολουθώ το Jogo Bonito των Βραζιλιάνων αλλά δεν με παθιάζει. Προτιμώ τους Αργεντινούς, που χωρίς να στερούνται δεξιοτεχνίας θα παίξουν πιο δυνατά, θα τρέξουν πιο πολύ, θα ρίξουν τις κλωτσιές τους χωρίς ενδοιασμούς, Απέναντι στα χαρούμενα πρόσωπα των Βραζιλιάνων και το παιδικό χαμόγελο του Ροναλντίνιο, προτιμώ τον «κωλοπαιδισμό» που βγάζει ο Sorin ή την ακαθόριστη μελαγχολία που αποτυπώνεται στην νωχελικότητα του Ρικέλμε.
Δεν είναι ότι προτιμώ ή υμνώ την μελαγχολία. Το αντίθετο θα έλεγα. Απλά η μόνιμη και αδιάσπαστη κατάσταση ευφορίας δεν με πείθει. Ποτέ δεν με έπειθε.

13 σχόλια:

Solitary Man είπε...

Με κάλυψες 99% !!!

[το 1% πάει που δεν έκανες μνεία για τα αργεντίνικα κοριτσόπουλα :-p ]

VROXOPOIOS είπε...

Απίστευτη παράλειψη!Ντροπή μου!

:-))

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι πως δεν συμφωνώ με αυτά που γράφεις μα η Βραζιλία μου θυμίζει ώρες ώρες τις αλάνες που παίζαμε μπάλλα. Η φαντασία, το καινούριο κόλπάκι με την μπάλλα που ήθελα να "ξεσηκώσω". Γιαυτό μου αρέσει.

Αντιλαμβάνομαι την απέχθεια που μπορεί να δημιουργεί ο χορός του marketing που έχει στηθεί γύρω της. Αλλά μέσα στο παραλληλόγραμο ζωγραφίζει συνήθως και όχι από παιχνίδι σε παιχνίδι αλλά διαχρονικά τα τελευταία 5ο χρόνια περίπου. Αυτό επίσης που γουστάρω είναι το ονειρικό, το εξωπραγματικό. Όταν οι άλλοι παίζουν ποδόσφαιρο, αυτοί παίζουν με την μπάλλα.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν γουστάρω Αrgentina -ίσα ίσα ό,τι Νοτιοαμερικάνικο, μέσα με χίλια- απλά μετά τον Ντιέγκο το χάος. Δεν με γεμίζει κανείς άλλος όμως ακόμα.

Λατρεύω τον Μαραντόνα και την Βραζιλία. Δεν πιστεύω πως είναι αντιφατικό.

ci είπε...

Que viva la argentina!

Και μην ξεχνάμε και τον μεγάλο Batigoal!!

VROXOPOIOS είπε...

@kaltsovrako: Συμφωνώ πως "το ονειρικό, το εξωπραγματικό" διεγείρει. Και μένα μου αρέσει η Βραζιλία. Και πολύ μάλιστα. Μόνο που όποτε τίθεται το θέμα της σύγκρισης με την Αργεντινή, η επιλογή είναι μία και και μοναδική για μένα.


@citronella: Τι κάνει αυτός; Παίζει ακόμη στο Κατάρ;

ci είπε...

Είπε adios futbol τον Μάρτιο του 2005.
Περισσότερα εδώ

VROXOPOIOS είπε...

Τέρμα,ε; Κρίμα...

Υπάρχει ο Μέσι, όμως, τώρα...

Ανώνυμος είπε...

Βροχοποιέ άσε τις...παπαρ... που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Γεωργίου!Επειδή έτυχε να περάσουν δυο τρείς αργεντίνοι απο την όμάδα σου γι αυτό έχεις συνταχτεί με τους Αργεντίνους!!!Σε μάθαμε...Κακά τα ψέματα όμως,έτσι και τύχει να παίξετε με την Βραζιλία πάλι "ΓΙΟΓΙΟ{" θα σας κάνει γιατί απλά ένας Μέσσι δεν φέρνει την άνοιξη...

Ανώνυμος είπε...

Βροχοποιέ άσε τις...παπαρ... που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Γεωργίου!Επειδή έτυχε να περάσουν δυο τρείς αργεντίνοι απο την όμάδα σου γι αυτό έχεις συνταχτεί με τους Αργεντίνους!!!Σε μάθαμε...Κακά τα ψέματα όμως,έτσι και τύχει να παίξετε με την Βραζιλία πάλι "ΓΙΟΓΙΟ{" θα σας κάνει γιατί απλά ένας Μέσσι δεν φέρνει την άνοιξη...

VROXOPOIOS είπε...

Χα-χα! Κι αυτό ισχύει!

Κατά τα άλλα, δεν απαντάω σε προκλήσεις.

Θα ήθελα να προσθέσω, όμως, πως θα σας γαμ%#&&ε στα νοκ-άουτ!

:-)))

VROXOPOIOS είπε...

Συμφωνώ απόλυτα azamanis!!

Και είμαι σίγουρος πως θα την σηκώσουμε αυτήν την φορά την κούπα!

υγ. Ωραίες οι μουσικές σου επιλογές!!


:-))

Pixie είπε...

Δεν βλέπω ποδόσφαιρο πολύ αλλά είμαι απο μικρή αργεντινή και την βλέπω πάντα στο mudial!Απιστευτη ομάδα και ειναι γεμάτη απο τις παιδικές μου αναμνήσεις, μαραντόνα-κανίγια!

VROXOPOIOS είπε...

Κανίγια και τα μυαλά στα μπλέντερ!!
χα-χα!!