Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006

Τέλος κεφαλαίου


Στο βιβλίο Futebol ο Alex Bellos γράφει πως μια έρευνα, που έγινε το 1997 από το Κέντρο Αθλητιατρικής του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο έδειξε πως η καρδιοαναπνευστική ικανότητα των Ινδιάνων του Αμαζονίου είναι κατά 10% μεγαλύτερη από εκείνη του μέσου επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Διαβάζω την ιστορία στο ταξίδι της επιστροφής από την Αμοργό. Τέσσερις η ώρα το πρωί μέσα στο σαλόνι του Εξπρές Αθηνά αγωνίζομαι να τελειώσω το κεφάλαιο περικυκλωμένος από ανθρώπους, που κοιμούνται.

Όταν το κάνω βγαίνω έξω. Ανεβαίνω στο τελευταίο κατάστρωμα και σκέφτομαι πως πρέπει «επιτέλους» κάποιος να κάνει μια έρευνα, που θα ασχολείται και με μένα. Κάποιος πρέπει να μου εξηγήσει πως είναι δυνατόν κάθε φόρα, που ταξιδεύω να με διακρίνει μια «ανοσία» απέναντι στο καθετί. Πρέπει να καταλάβω τι είναι αυτό που με κράτησε 42 ώρες ξάγρυπνο τις δυο πρώτες μέρες. Πρέπει να κατανοήσω πως είναι δυνατόν να μην κρυώνω αυτήν την στιγμή. Είναι ξημερώματα, φυσάει, φοράω μονάχα βερμούδα και κοντομάνικο και είμαστε κάπου στο Αιγαίο. Του πούστη!

Χωμένα σε κάποιο κεφάλαιο κάποιου βιβλίου τα αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσίαζαν με ακρίβεια τους λόγους στους οποίους οφείλονται οι αυξημένες «ταξιδιωτικές αντοχές» μου. Με νούμερα, ποσοστά, γραφήματα και περίεργους ιατρικούς όρους. Επίσημα πράγματα! Κάποιος θα τα διάβαζε σε κάποιο ταξίδι επιστροφής και δεν θα άφηνε το βιβλίο από τα χέρια του μέχρι να τελειώσει το κεφάλαιο.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι θα μπορούσαν να γράφουν τα επόμενα και τα προηγούμενα κεφάλαια. Με τα ακουστικά στα αυτιά μπερδεύω πρόσωπα και καταστάσεις, χαρές και λύπες. Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τα «συμπεράσματα» (;) της τόσης ψυχανάλυσης, που έπεσε τις τελευταίες ημέρες. Ατομικής και ομαδικής, με γνωστούς και αγνώστους. Ψάχνω κουτάκια για να βάλω μέσα την ζωή μου, σελιδοδείχτες για να χωρίσω τις ημέρες μου. Σκέφτομαι αυτά που τέλειωσαν, αυτά που αρχίζουν, αυτά που υφίστανται και, κυρίως, αγωνίζομαι να ξεχωρίσω αυτά που δεν θέλω να χαθούν.

Μπερδεύτηκα. Τα κεφάλαια είναι ασαφή, συγκεχυμένα, το ένα πέφτει πάνω στο άλλο. Να τα πετάξω όλα μαζί και να βάλω γενικό τίτλο «Τέλος πρώτου μέρους»; Ούτε καν. Τα παρατάω. Αφήνω το πριν, αφήνω το μετά. Υπάρχει ένας ολόκληρος χειμώνας για να τα σκεφτούμε αυτά. Για να μην σου πω μια ολόκληρη ζωή.

Τέλος κεφαλαίου, λοιπόν. Έτσι απλά. Γενικά κι αόριστα. Δεν νομίζω πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

11 σχόλια:

VROXOPOIOS είπε...

Σε λίγες ώρες ξεκινάει το δεύτερο κεφάλαιο των φετινών καλοκαιρινών διακοπών! Roadtrip!

Unknown είπε...

Ρε ... από τη καύλα είναι ... :P

Mia Wallace είπε...

Μην το ψάχνεις...η περίεργη και μαγική ενέργεια της Αμοργού είναι!Εδώ χρειάζεται μεταφυσική έρευνα! Καλό ταξίδι!!

Sleeper in Metropolis είπε...

Ταξίδι μέσα συη νύχτα των άλλων. Πολλές φορές σκέφτομαι πόσο πολύτιμο χρόνο χάνουμε με τον ύπνο. Είναι αδιανόητο. Πόσο μάλλον όταν έχεις τη σπάνια ευκαιρία ενός θαλασσινού ταξιδιού μες τη νύχτα...

Ανώνυμος είπε...

Και το τέλος, αρχή δεν είναι?
(Από τα καλύτερα κειμενά σου Βροχοποιέ μου)
Φιλώ σε.

Καπετάνισσα είπε...

Ψιτ, μικρέ...

Έλα κοντά.

Όλα αυτά θα συμβαίνουνε πάντα.
Έτσι ανάκατα, έτσι αλλοπαρμένα.
Μια ζωή.
Χειμώνες, καλοκάιρια θα'χεις μπροστά να ξεδιαλύνεις.

Χωρίς τελειωμό.
Χωρίς αναπαμό.

VROXOPOIOS είπε...

@verde: πιθανόν..

@mia wallace: ακόμη πιο πιθανόν..

@muse: σαν να το είχα γράψει εγώ ήταν αυτό το comment. Συμφωνώ απόλυτα.

@χνούδι:"The End Is The Beggining Is The End" Smashing Pumpkins

Φιλάκια

@καπετάνισσα: Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να τρομάξω. Βλέποντας και κάνοντας

@ to whom it may concern: Επέστρεψα απο Χαλκιδική, μαυρισμένος και σχετικά ανανεωμένος. Σχεδόν έτοιμος για την νέα σεζόν..

Ανώνυμος είπε...

Πολλοθς χαιπετισμους στον

Ανώνυμος είπε...

Πολλοθς χαιπετισμους στον.
omorfi@b-style.ru

Ανώνυμος είπε...

Πολλοθς χαιπετισμους στον.
omorfi@b-style.ru

VROXOPOIOS είπε...

Ειλικρινά δεν κατάλαβα τίποτα. Σε ποιον να στείλω χιαρετίσματα; Ποια είσαι; Τι email είναι αυτό;

Πόσα ερωτηματικά θεε μου...
:-))