Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006

Empty spaces



Είναι μια θεωρία που την άκουσα στην Τρίτη Λυκείου. Αν θυμάμαι καλά την είχε διατυπώσει η καθηγήτρια, που μας έκανε Έκθεση στο φροντιστήριο και περιέργως μου έχει μείνει. Αναφερόταν στον (υποτίθεται) σύγχρονο άνθρωπο, που δεν μπορεί στιγμή να μένει μόνος του. Ακόμη θυμάμαι την χαρακτηριστική περιγραφή, όπου ο «ήρωας μας» επιστρέφει στο άδειο σπίτι του μετά από την δουλειά, ανάβει όλα τα φώτα και αρχίζει να τηλεφωνεί σε κάθε γνωστό του. Ήταν γλαφυρή, βλέπεις, η καθηγήτρια.

Απόψε το βράδυ αυτή η θεωρία έχει θρονιαστεί στο άδειο μου σπίτι. Την θυμάμαι κάθε φορά που βλέπω τα φωτισμένα άδεια δωμάτια, κάθε φορά που χτυπάει το κινητό. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι χρειάζομαι έναν ακόμη άνθρωπο εδώ.

Βέβαια, αυτό δεν είναι και το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Δεν θα μπορούσε να είναι από την στιγμή που μέχρι αύριο το πρωί θα πρέπει να έχω πλύνει μια στοίβα ποτήρια και πιάτα που λουφάζουν στον νεροχύτη, να φτιάξω την βαλίτσα μου, να επιστρέψω το dvd για την ζωή ενός μελαγχολικού αμερικάνου κομίστα, να βρω από ποια ακριβώς πύλη φεύγει το καράβι, να γράψω 2-3 cdακια με επιλογές για το αυτοκίνητο και να γεμίσω την μνήμη του φορητού mp3player. Άσε που πρέπει να πετάξω κι ότι σκουπίδι έχει μαζευτεί τις δυο τελευταίες ημέρες.

Επιπλέον, οι πιθανότητες να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη επιθυμία ως φυσιολογική φαντάζομαι πως θα μειωθούν ακόμη περισσότερο αν αναφέρω πως στο σπίτι βρίσκομαι μονάχα τις τελευταίες τρεις ώρες και αφού πέρασα όλη την ημέρα στην θάλασσα με μερικούς από τους πιο κοντινούς φίλους μου. Αν εξηγήσω πως μέχρι και πλυντήριο έχω να βάλω.

Όπως και να έχει, εγώ το μόνο, που θα ήθελα αυτήν την στιγμή είναι να ήσουν εδώ. Να καθόμασταν στο μπαλκόνι με ανεβασμένη την τέντα και σβησμένα τα φώτα και να μοιραζόμασταν την μοναδική heineken που κατόρθωσε να επιβιώσει από την χθεσινή βραδιά. Κι ας πήγαιναν όλα πίσω.

14 σχόλια:

GLOBAL είπε...

όμορφες διακοπές να έχεις...

ΤΖΩΤΖΙΟΥ είπε...

Εγώ θα έλεγα να κάνω copy paste το What Shall We Do Now?, που δυστυχώς δεν υπάρχει στο δίσκο:

What shall we do to fill the empty spaces
Where waves of hunger roar?
Shall we set out across the sea of faces
In search of more and more applause?
Shall we buy a new guitar?
Shall we drive a more powerful car?
Shall we work straight through the night?
Shall we get into fights?
Leave the lights on?
Drop bombs?
Do tours of the east?
contract diseases?
Bury bones?
Break up homes?
Send flowers by phone?
Take to drink?
Go to shrinks?
Give up meat?
Rarely sleep?
Keep people as pets?
Train dogs?
Race rats?
Fill the attic with cash?
Bury treasure?
Store up leisure?
But never relax at all
With our backs to the wall.

Ανώνυμος είπε...

Εμ, στη τελευταία παράγραφο βγαίνει η αλήθεια ! Δεν είναι ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος νάναι μόνος, είναι ότι δεν μπορεί να του λείπει κάποιος:) Το ίδιο είχε κι η καθηγήτριά σου, αλλά δεν το παραδεχόταν στους μαθητές της :) Kάποιος της έλειπε, την ώρα που έκανε μάθημα

nicosmg είπε...

Σωστος ο tsanampetis...!!!

Mia Wallace είπε...

Καλές διακοπέεες!!!Ζηλεύωωω!Ελπίζω να έχει πέσει ο αέρας και να ρίχνεις βουτιές στην Αγία Άννα....

VROXOPOIOS είπε...

@global: thanks. Το πρώτο μέρος τέλειωσε. Πάμε για το δεύτερο.

@azamanis: τελευταία στιγμή το σήκωσα το τηλεφώνο. υγ. ήταν καλές

@ΤΖΩΤΖΙΟΥ:so...what shall we do?

@tsanampetis & LiBeRo3: το πιθανότερο.

@Mia Wallace: όντως έπεσε και μου επέτρεψε να κάνω τις βουτιές μου σε Αγία Άννα και Μούρο. Κυρίως, όμως, "σάπισα" στο Que.

Mia Wallace είπε...

Αχ αυτό το Q...Έχει θρέψει γενιές...Καλό υπόλοιπο! :)

Ανώνυμος είπε...

Πολλές καλησπέρες βροχοποιέ μου.

VROXOPOIOS είπε...

@mia wallace:
Q, Μεγαλώνει, μεγαλώνει γερά...σαπάκια :-)

VROXOPOIOS είπε...

Χνουδάκι! Μας έλειψες!

Ανώνυμος είπε...

η λέξη που μου γέννησε αυτό το ποστ στο τέλος του

"αχ" και πολλά θαυμαστικά για να εντείνουν αυτή την τόσο απλή κι όμως τόσο σύνθετη επιθυμία...

Ανώνυμος είπε...

και εμενα μου λειπει καποιος.Ετσι ακριβως νιωθω

VROXOPOIOS είπε...

σε όλους κάποιος λείπει.Δεν μπορεί να γίνει κάτι να βρεθείς κοντά του;

Ανώνυμος είπε...

Best regards from NY! » » »