Δευτέρα, Αυγούστου 28, 2006

Ξανά


Επιστροφή στα ίδια. Στα καθιερωμένα. Στα τετριμμένα ίσως. Μια νέα «σχολική χρονιά» αρχίζει. Γεμάτη λεωφορεία και Μετρό, παγωμένους καφέδες από τα Everest και ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Οι ίδιες –μηχανικές- κινήσεις. Πόδια που γνωρίζουν τον δρόμο, χέρια που σχηματίζουν μόνα τους τριψήφιους αριθμούς τηλεφώνων. Πρώτη μέρα δουλειάς, πρώτη αλλαγή γραμμής στο Σύνταγμα, πρώτος «οιωνός». Η μπαταρία του mp3 player τελειώνει αμέσως μετά την στάση Πανεπιστήμιο.«Από την δουλειά φεύγω πιο νωρίς μόνο για σένα» ο στίχος που κόβεται στην μέση.

Κάνουμε και πλάκες, ε;

5 σχόλια:

Mia Wallace είπε...

Σκέψου ότι τουλάχιστον έχεις ακόμα πράγματα να σου θυμίζουν καλοκαίρι...Ήλιο, περιπάτους στο Θησείο και την Πλάκα τα ζεστά βράδια κτλ. (a propos, τα τζιτζίκια ακούγονται ακόμα;;)

VROXOPOIOS είπε...

Σωστά, πάντα μπορείς να βρείς κάτι που να θυμίζει καλοκαίρι...Είναι δύσκολο, όμως, να το ανακαλύψεις όταν βρίσκεις 601 mails στο e-mail της δουλειάς!!

(τα τζιτζίκια ακούγονται ακόμα. Στην Αμοργό!)

υγ. μην φανταστείτε οτι όλα απευθύνονταν προσωπικά σε μένα. Μαζικές αποστολές ήταν τα περισσότερα.

Sleeper in Metropolis είπε...

Γαμάτο! Ποιο τραγούδι είναι αυτό;
Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτεσαι πως (α) υπάρχει μία Ανώτερη Δύναμη στο σύμπαν που (β) γουστάρει να σπάει πλάκα με την πάρτη σου.

VROXOPOIOS είπε...

@muse: Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγω συνήθως κι εγώ! Το κομμάτι είναι το "Αστρανάυτης"- του Κωνσταντίνου Β.

@marina k.: Μείνε εκεί που είσαι. Φέρε μου όμως ένα σφηνακόπότηρο απο την "χώρα του πουθενά". Κάνω συλλογή βλέπεις!
:-)

VROXOPOIOS είπε...

να'σαι καλά..