Θεραπεία

Ίσως κάποια μέρα να μοιάζεις ακριβώς σαν τον Παράδεισο. Ίσως μια νύχτα σαν κι αυτή. Και τότε εγώ θα σ’ αγαπώ για πάντα. Ίσως κάποια μέρα να σου ψιθυρίζω νανουρίσματα, να σου τάζω ταξίδια σε δάση και σε δρόμους που εντυπωσιάζουν. Ίσως κάποια Παρασκευή να είμαι ερωτευμένος…

Ίσως, πάλι, αυτή η μέρα να έχει ήδη έρθει. Και να έπρεπε να σε είχα νιώσει κοντά μου. Να έπρεπε να σε αγαπούσα ανεξαρτήτως του πόσο μακριά βρισκόμουνα, ασχέτως του τι έλεγα. Ίσως να μην έκανα σωστά που συνέχεια σκεφτόμουνα το μεγάλο χρονικό διάστημα που θα ήμασταν χώρια…

Αλλά διαλέγουμε να παίζουμε ρόλους. Και σήμερα ανεβάζουμε συγκεκριμένο έργο. Εμένα ο ρόλος μου είναι να είμαι σιωπηλός. Είμαι ένα ακόμη αγόρι. Και τα αγόρια δεν κλαίνε, βλέπεις. Όχι, δεν κλαίμε. Ακόμη κι αν φοβόμαστε, ακόμη κι αν τρέμουμε σαν μικρά παιδάκια. Απλά τα καλύπτουμε όλα με ψέματα…Απλά περιμένουμε κάτι να συμβεί.

Ίσως κάποια μέρα, όμως, όλα αυτά να γίνουν πραγματικότητα. Ίσως μια νύχτα σαν κι αυτή. Θα βρισκόμαστε στα ίδια βαθιά νερά τότε. Σιγά-σιγά θα γινόμαστε ένα.

Ίσως αυτή η μέρα να έχει ήδη έρθει. Ίσως να έρθει σήμερα…

(Η φωτογραφία είναι για όσους δεν έχουν καταλάβει που έχει στηριχθεί αυτό το κείμενο)