Η ώρα είναι 22:30. Μονό εμείς οι 4 είμαστε έξω από το Gagarin. Σιγά-σιγά μαζεύεται κόσμος. Μπαίνουμε μέσα. Αράζουμε σε μια γωνιά κι ακουμπάμε τα μπουφάν μας στην πυροσβεστική φωλιά.
Αρχίζει και παίζει μουσική. Στα decks είναι η Σάννυ Μπαλτζή. Παίρνουμε τις πρώτες μπύρες. Η Αναστασία χορεύει.
Όσο εμείς θυμόμαστε ιστορίες από τα παλιά, λέμε που χαθήκαμε, τι κάναμε, πως την παλεύουμε, το Gagarin γεμίζει. Ο κόσμος γελάει. Χαίρεται. Χορεύει. Κάποιοι τραγουδάνε. Η Αναστασία χορεύει.
Στη 01:00 ο Shaun Ryder και ο Kav ανεβαίνουν στην σκηνή, με μουσική υπόκρουση το 24 Hour Party People. Στα καπάκια «Hallelujah». Ο τσόγλανος που στα 22 του έφτιαξε τους Mondays μόνο και μόνο για να ζήσει το παραμύθι του «sex, drugs and rock n roll» έχει πια γεράσει. Ο χρόνος δεν θα μπορούσε παρά να αφήσει και σε αυτόν τα σημάδια του. Είναι, άλλωστε, ο τύπος που είχε το θράσος να τραγουδάει «I don’t have a decent bone in me». Κάθεται σε ένα σκαμνί σχεδόν όλο το βράδυ κατεβάζοντας μπύρες. Λέει τα δικά του στο μικρόφωνο με μια προφορά βγαλμένη από τις pubs του Manchester, από τα υπόγεια του Hacienda. Στο Step on τραγουδάει. Η Αναστασία χορεύει.
Παίζουν ότι να’ ναι. Από Doors μέχρι Killers, από Zeppelin μέχρι Nirvana. Πολύ Stone Roses. Η Αναστασία χορεύει και λέει ότι είναι η μεγάλη αγάπη της. Μόλις ο Γιώργος βγαίνει από την πόρτα, ακούγεται το Smack my bitch up. Γελάω και τον θυμάμαι να μου λέει πως «όποιος Dj τολμάει και παίζει Prodigy, μετράει!». Η Αναστασία εξακολουθεί να χορεύει. Στο Loose Fit την ακολουθώ.
Έχουν περάσει 3,5 ώρες. Στο Gagarin έχουμε μείνει μόλις 30 άτομα. Τα δυο μπαρ έχουν κλείσει, τώρα σταματάει και η μουσική. Μαζευόμαστε μπροστά στην σκηνή και σφίγγουμε το χέρι του Ryder. Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει αλλά μας λέει πως υποστηρίζει την Manchester United. Μου σκάει όραμα με τον Rooney να έχει πάρει την θέση του Bez στους Mondays.
Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου, σε λίγο θα ξημερώσει κι εγώ φεύγω από το Gagarin λέγοντας στην Αναστασία πως δεν νυστάζω καθόλου. Έχω μια αίσθηση πώς όλα πάνε καλά. Πως, ότι κι αν τυχόν συμβεί από δω και πέρα, όλα θα πάνε καλά…Ξαφνικά θέλω να χορέψω…
Αρχίζει και παίζει μουσική. Στα decks είναι η Σάννυ Μπαλτζή. Παίρνουμε τις πρώτες μπύρες. Η Αναστασία χορεύει.
Όσο εμείς θυμόμαστε ιστορίες από τα παλιά, λέμε που χαθήκαμε, τι κάναμε, πως την παλεύουμε, το Gagarin γεμίζει. Ο κόσμος γελάει. Χαίρεται. Χορεύει. Κάποιοι τραγουδάνε. Η Αναστασία χορεύει.
Στη 01:00 ο Shaun Ryder και ο Kav ανεβαίνουν στην σκηνή, με μουσική υπόκρουση το 24 Hour Party People. Στα καπάκια «Hallelujah». Ο τσόγλανος που στα 22 του έφτιαξε τους Mondays μόνο και μόνο για να ζήσει το παραμύθι του «sex, drugs and rock n roll» έχει πια γεράσει. Ο χρόνος δεν θα μπορούσε παρά να αφήσει και σε αυτόν τα σημάδια του. Είναι, άλλωστε, ο τύπος που είχε το θράσος να τραγουδάει «I don’t have a decent bone in me». Κάθεται σε ένα σκαμνί σχεδόν όλο το βράδυ κατεβάζοντας μπύρες. Λέει τα δικά του στο μικρόφωνο με μια προφορά βγαλμένη από τις pubs του Manchester, από τα υπόγεια του Hacienda. Στο Step on τραγουδάει. Η Αναστασία χορεύει.
Παίζουν ότι να’ ναι. Από Doors μέχρι Killers, από Zeppelin μέχρι Nirvana. Πολύ Stone Roses. Η Αναστασία χορεύει και λέει ότι είναι η μεγάλη αγάπη της. Μόλις ο Γιώργος βγαίνει από την πόρτα, ακούγεται το Smack my bitch up. Γελάω και τον θυμάμαι να μου λέει πως «όποιος Dj τολμάει και παίζει Prodigy, μετράει!». Η Αναστασία εξακολουθεί να χορεύει. Στο Loose Fit την ακολουθώ.
Έχουν περάσει 3,5 ώρες. Στο Gagarin έχουμε μείνει μόλις 30 άτομα. Τα δυο μπαρ έχουν κλείσει, τώρα σταματάει και η μουσική. Μαζευόμαστε μπροστά στην σκηνή και σφίγγουμε το χέρι του Ryder. Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει αλλά μας λέει πως υποστηρίζει την Manchester United. Μου σκάει όραμα με τον Rooney να έχει πάρει την θέση του Bez στους Mondays.
Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου, σε λίγο θα ξημερώσει κι εγώ φεύγω από το Gagarin λέγοντας στην Αναστασία πως δεν νυστάζω καθόλου. Έχω μια αίσθηση πώς όλα πάνε καλά. Πως, ότι κι αν τυχόν συμβεί από δω και πέρα, όλα θα πάνε καλά…Ξαφνικά θέλω να χορέψω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου