Underworld

Είναι κάτι που το σκέφτομαι πολλές φορές στο Μετρό. Τι μπορεί να συμβαίνει από πάνω; Σε τι ρυθμούς κινείται η πόλη, ενώ εγώ την διασχίζω υπογείως με τα ακουστικά στα αυτιά; Τι γίνεται εκεί έξω;

Αν δεν είμαι κουρασμένος ή δεν έχω εύκαιρο κάτι να διαβάσω και να ξεχαστώ, προσπαθώ να εξάγω συμπεράσματα για τον «έξω κόσμο» παρατηρώντας τους επιβάτες που ανεβαίνουν σε κάθε σταθμό. Βρεγμένα ρούχα και ομπρέλες σημαίνουν βροχή. Εύκολο αυτό. Μακρυμάλληδες, gothakia, indie προσωπάκια, που κατεβαίνουν στην Αττική, αντιστοιχούν σε συναυλία στο Gagarin. Ακόμη ευκολότερο.

Βαγόνια γεμάτα στολές, ξίφη, καπέλα και γάντια ισοδυναμούν με ολιγοήμερη άδεια από στρατιωτική σχολή. Πιτσιρίκια με μπαλόνια Μπόμπ Σφουγγαράκη αποτελούν ξεκάθαρη ένδειξη πως στο Σύνταγμα ή στην Πλατεία Κοτζιά πραγματοποιούνται κάποιου είδους εκδηλώσεις. Τα γκρουπ τουριστών που περιμένουν στο Σύνταγμα το τρένο προς Άγιο Αντώνιο σημαίνουν πως ο ρεσεψιονιστ κάποιου ξενοδοχείου στο Μεταξουργείο σε 3-5 λεπτά θα έχει πολύ δουλειά. Αν μοιράζεσαι την διαδρομή με μια διμοιρία ΜΑΤ, τότε σίγουρα είναι 17 Νοέμβρη και η πορεία μόλις ολοκληρώθηκε.*

Το σημερινό, πάντως, ούτε καν το υποψιάστηκα περνώντας από κάτω…



*Αληθινή ιστορία