Κι ένα τελευταίο μια που βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου
Το δάκρυ, όλοι το ξέρουν, είναι μια φωτιά κι ο στεναγμός μια φωνή της πληγής μας Καλημέρα λοιπόν σε σας που δεν κλαίτε κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα 'Oσο για μένα, ξέρω τώρα πια τι είναι αυτός ο κόσμος
20 σχόλια:
O πίνακας φυσικά Kandisky
"Έχει ένα τέρας να ζει μέσα του. Και νιώθει απόλυτα άνετα.
Ζει μέσα σε ένα τέρας. Και νιώθει απόλυτα άνετα..." θυμήθηκα,
καλημέρα.
έχουμε πράγματι κάποιες εμμονές σαν blog...
και καλή μνήμη για την ηλικία μας ;-)
έτσι φαίνεται :-)
μην φοβάσαι, αντέχω..
Προσπαθείς να μας τρομάξεις? :)
@ξένος:
οκ. αφού το λές...
@ladybug:
Κάνω οτι μπορώ...
:-)
Ή μήπως προσπαθείς να τρομάξεις τον εαυτό σου?
Αυτό είναι δύσκολο. Όχι επειδή δεν φοβάται αλλά γιατί καμιά φορά νομίζω πως τον ξέρω ελάχιστα...
Αλήθεια, είναι θέμα τον γνωρίσεις ή να τον φτιάξεις όπως θέλεις?
Φοβάμαι πως τίποτα απο τα δυο δεν γίνεται. Οπότε...
υγ. άσε που το δεύτερο ίσως και να μην το ήθελα...
Μεγάλης σημασίας το υστερόγραφο.
Δεν ξέρω τίποτα, "μόνο σταυρούς στα μνήματα καρφώνω" (ή κάπως έτσι)
@ladybug:
Στα υστερόγραφα, στους αστερίσκους και στα "μικρά γράμματα" κρύβονται συνηθως τα πιο σημαντικά...
@numb_jg:
"Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω"
Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου
Την μιαν ημέρα έτρεμα,
την άλλην ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο,
μέσα στο φόβο
πέρασε η ζωή μου
Κι ένα τελευταίο μια που βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου
Το δάκρυ, όλοι το ξέρουν, είναι μια φωτιά
κι ο στεναγμός μια φωνή της πληγής μας
Καλημέρα λοιπόν σε σας που δεν κλαίτε
κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα
'Oσο για μένα, ξέρω τώρα πια τι είναι αυτός ο κόσμος
Καλημέρα
Ωρα να πηγαίνω δεν έχω άλλο στήθος
Νίκος Καρούζος.
Πολύ καλό ποστ και πάνω στην ώρα που σκεφτόμουν για την υποκειμενικότητα των συναισθηματών και τη χίμαιρα της αρμονικής συνύπαρξης.
Είναι ωραίο, όμως, να κυνηγάς χίμαιρες..
Νομίζω δηλαδή...
Δημοσίευση σχολίου