Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007

The battle of Athens

Άνοιξη 2000. Τότε έδειχνε και στην Ελλάδα MTV. Britney Spears, Christina Aguillera και το κακό συναπάντημα. Κάπου-κάπου, όμως, πετύχαινες και κάτι καλό. Το Alternative Nation, το Headbangers Ball, την συναυλία των Rage Against the Machine στην Πόλη του Μεξικό. «The battle of Mexico». 12 με 2 το βράδυ ήταν. Το θυμάμαι καλά. Μέχρι τις πέντε το πρωί είχα μείνει ξύπνιος ακούγοντας δεκάδες φορές το «Know your enemy».

Την άλλη μέρα στην σχολή ήταν το βασικό θέμα συζήτησης. «Φαντάζεσαι να έρθουν και στην Αθήνα;» Η κλασσική μαλακία ερώτηση. Η αρχή κάθε είδους σουρεαλιστικού σεναρίου. «Ναι και θα παίξουν στα Σούρμενα. The battle of Σούρμενα!Χα-χα!!». Και όπου Σούρμενα βάλε 50-60 ακόμη περιοχές, που αναφέρθηκαν μέχρι να ξεφουσκώσει το αστείο. Φοιτητές ήμασταν, χρόνο είχαμε. Περισσότερο απ’οσο μπορούσαμε να σκοτώσουμε.

Αλλά καμιά φορά ακόμη και ο σουρεαλισμός καθίσταται υπαρκτός. Μερικούς μήνες αργότερα ο de la Rocha και η παρέα του είναι στην Αθήνα. Λευκή κόλλα στην Γλωσσολογία, τα εισιτήρια προ πολλού αγορασμένα και εμείς κολλημένοι στο κάγκελο. Πρώτο κομμάτι το «Kick out the jams» και 8.000-10.000 κόσμος στις επάλξεις. Ο Χ. έχει φύγει για την κερκίδα. «Ραντεβού στο τέλος στο καρτοτηλέφωνο». Ο Γ. κάνει crowd-surfing. Ξαφνικά πέφτει. Τρέχω από πάνω του. «Ξανασήκωσε με» μου λέει. Γελάω. Κοιτάζω προς το μέρος της Α.. Ευτυχώς δεν έχει φάει καμιά αδέσποτη. Έχουμε την έγνοια της.

Κάπου στο «Killing in the name» βλέπω τους καπνούς. Όταν βγαίνουμε έξω καταλαβαίνουμε. Αμάξια στις φλόγες, μολότοφ, μπάτσοι που ανεβαίνουν συντεταγμένοι με ασπίδες από την αριστερή μεριά. Το καρτοτηλέφωνο καίγεται. Φεύγουμε τρέχοντας προς τα δεξιά. Πέφτουν δακρυγόνα. Κάποιοι άτυχοι που εκείνη την ώρα απλώς έβγαιναν από το θέατρο γνωρίζονται λίγο καλύτερα με τα αστυνομικά κλομπ. Το πρωί της άλλης μέρας ο αντιδήμαρχος Πετρούπολης Αλέξης Κούγιας ρίχνει την ευθύνη στο συγκρότημα. «Τέσσερις αλήτες που υποστηρίζουν έναν δολοφόνο» τους χαρακτηρίζει στις βαρυσήμαντες δηλώσεις του. Οι συνομιλητές του, Μαρία Μπακοδήμου και Φώτης Σεργουλόπολος επιδοκιμάζουν. Ο Σωτήρης κάτι προσπαθεί να γαβγίσει αλλά δεν τον αφήνουν.

Επτά περίπου χρόνια αργότερα, κάνω έναν πρόχειρο υπολογισμό. Σύμφωνα με αυτόν, αν είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που έχω αναφερθεί σε αυτήν την συναυλία, κανείς δεν θα είχε αμφιβολία για το που θα ήμουνα το διάστημα 27-29 Απρίλη.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

τι μου θύμισες τώρα!!

Ανώνυμος είπε...

Πω πω, σαν να ήταν χτες τα περιγράφεις!

VROXOPOIOS είπε...

@r.a.t.m.:
Εγώ να δείς πόσα θυμήθηκα!

@ladybug:
Έτσι μου μοιάζει!

Ανώνυμος είπε...

συναυλιάρα! δεν θα ξεχάσω ποτέ την πώρωση στο Killing in the name of: νιώθαμε το αίμα να κοχλάζει στις φλέβες μας...

VROXOPOIOS είπε...

γιατί στο Freedom???

Απίστευτη συναυλία!

Solitary Man είπε...

Δεύτερο κομμάτι Bulls on parade... ντροπή τους!!!

VROXOPOIOS είπε...

Ήταν εντελώς ξεδιάντροπα τα παλικάρια!!

:-)

Ανώνυμος είπε...

Τώρα έχω μια τρελλή υποψία οτι γνωριζόμαστε - αν το όνομα που είχες στο pathfinder είναι αληθές και θυμάμαι καλά το όνομα ενός συμφοιτητή που το 2000 που έτυχε να περνώ από ΦιΛοΣ, μού είπε:

- Τίποτα, λευκή έδωσα..

Λές;!;!

VROXOPOIOS είπε...

Δεν ήμουν Φιλοσοφική!

Ανώνυμος είπε...

Και Γλωσσολογία πώς έδωσες, καρντιά μου;
:P

VROXOPOIOS είπε...

Είχα την τύχη (ή ατυχία) να είμαι σε ένα ΑΕΙ με απίστευτα παρανοϊκό πρόγραμμα σπουδών. Για να καταλάβεις, εκτός από Γλωσσολογία είχα και Στατιστική (1 και 2 κι όλας!).

Ανώνυμος είπε...

:S
Ωιμέ!!!

Ανώνυμος είπε...

Ημουν κι εγω εκει τοτε!!! εχω το εισιτηριο ακομα καρφωμενο στην ντουλαπα και τις μνημες στο μυαλο μου. Χαθηκα λογω δουλειας αλλα επεστρεψα ορεξατος. Σε χαιρετω

Ανώνυμος είπε...

την ημερα αυτη δεν θα την ξεχασω ,οχι για το οτι απλα ηταν μια καλη συναυλια ,αλλα για το οτι επακολουθησε μετα .μολις ειχα βγαλει την μηχανη το καμαρι μου (Dugati 999) απο το συνεργειο και απο βαψημω λογο μιας τουμπας που ειχα παρει .
με ενα φιλο τον Γιωργο ανηφορησαμε προς το θεατρο ,παρκαραμε τις μηχανες σε εναν δευτερο παραληλο μπροστας απο την καφετερρια .
ενω στην διαδρομη που πηγεναμε με τα ποδια προς την εισοδο του θεατρου ,δεν μου αρεσε καθολου η ατμοσφαιρα ,πολα αιτηματα για απελευθερωση αγωνηστων αγνωστων απο βολιβια ,Μεξικο,ελ σαβαδορ ,και αλλα μερη .
προς το τελος τις συναυλιας ο φιλος Γιωργος μου λεει " ρε `συ καλα αυτη η καντινα που ψηνει λουκανικα πολυ μαυρηλα δεν βγαζει, τι στο καλο ζωντανα ειναι η με πετρελεο τα ψηνει ." αμεσως του λεω "Γιωργο φευγουμε δεν ειναι τα λουκανικα που μαυριζουν αλλα η μηχανες μας .το τι γινοταν εξω το ξερετε ολοι οσοι ειχατε παει .

ευτηχως οι μηχανες την ειχαν γλυτωση αλλα οχοι και οι πλατες μας ,λογο βροχοπτωσεις απο πετρες αναγκαστηκαμε να φορεσουμε τα κρανη για να πλησιασουμε τις μηχανες ,
τα ΜΑΤ οπως γνωριζεται εχουν στατικο εγκεφαλο οπως τις κατσικας Κρανοι= ξυλο χτηπηστε τους αληπητα ,και μας περιπηειθηκαν μπορω να πω δεοντος .

VROXOPOIOS είπε...

@dead_poet:
Δεν ξεχνιέται αυτή η συναυλία! Εγώ τουλάχιστον δεν νομίζω να την ξεχάσω ποτέ!

Καλώς μας ξανάρθες!


@tsaa!!:
Ευτύχως που την γλύτωσες την μηχανή σου! Κάποιοι άλλοι ακόμη κλαίνε τα αμάξια τους! Τι να πεις; Κάποιοι νομίζουν πως έτσι θα ρίξουν το σύστημα...

@all:
όλος ο καλός ο κόσμος ήμασταν εκεί,ε;;;
:-))))

Ανώνυμος είπε...

Ε.. όχι και όλος ο καλός κόσμος!
Εγώ που ήμουνα?!?

:-)))))) kidding..

VROXOPOIOS είπε...

Αδικαιολόγητη απουσία;

Ντροπή!


;-))))