Σάββατο βράδυ και το σπίτι είναι γεμάτο. Οι καρέκλες δεν φτάνουν και στους διθέσιους καναπέδες στριμώχνονται τέσσερα άτομα. Στην κουζίνα πέντε μαντράχαλοι κατεβάζουν σφηνάκια, ενώ η Σ. πίνει (δεύτερη) coca-cola γιατί οδηγεί.
Όλοι πιστεύουν πως το σπίτι έχει γεμίσει με ανθρώπους, πως είναι τα πολλά άτομα, που κάνουν την ατμόσφαιρα ζεστή. Σωστό είναι αυτό αλλά εν μέρει. Με ανθρώπους έχει γεμίσει το σπίτι. Μόνο που δεν έχουν έρθει μόνοι τους. Έχουν φέρει και κάποια πράγματα μαζί τους. Πράγματα που μόνο εσύ, ίσως, βλέπεις.
Πιο συγκεκριμένα, το σπίτι είναι γεμάτο με αλητείες που έκανες στα 16 σου, με φοιτητικές βραδιές, με εκμυστηρεύσεις συναισθημάτων μετά από αλκοόλ. Ανάμεσα στους καλεσμένους κυκλοφορούν βράδια στην Πάρο, τσακωμοί, συμφιλιώσεις, γέλια που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πως γεννήθηκαν. Μυστικά και ψέματα, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αθώα.
Στην μέση του σαλονιού είναι στημένη η ίδια σκηνή που ήταν στην Ίο, την Ελαφόνησο και τον Αρμενιστή. Το μπαλκόνι μοιάζει με το μπαλκόνι εκείνου του ξενοδοχείου στις Σπέτσες. Μέσα στο ποτήρια έχουν τρυπώσει ξενύχτια σε κάθε είδους καταγώγιο κι από τα ηχεία ξεχύνονται συναυλίες σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους. Τηλεφωνήματα μακράς διαρκείας και sms απροσδιόριστου περιεχομένου πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας.
Το σπίτι είναι γεμάτο ανθρώπους. Αλλά είναι οι δικοί σου άνθρωποι κι αυτοί δεν έρχονται ποτέ με άδεια χέρια.
Υγ. Στην φωτό το κολάζ-δώρο του Solitary Soldier μιλάει από μόνο του.
21 σχόλια:
μια ωραία βραδιά που κατεληξε σε ένα ακόμη καλύτερο ξημέρωμα!με ατομα που εντάχθηκαν αμέσως και χωρίς κανένα πρόβλημα στην παρέα του "σαλονιού",με άτομα που δέχτηκαν οτι το πέος τους δεν είναι και πολύ μεγάλο,με άτομα που δεν διστασαν να δηλωσουν οτι η Π. χρειάζεται πολύ ξυλο όταν κάνει sex...με άτομα που ήταν παρόντες-απόντες και τέλος με καφρίλες που έπεφταν με ρυθμούς καταιγιστικούς...και όλα αυτά με δίχως πολύ αλκοόλ!!!!!!
Είσαι πολύ τυχερός :)
@μ.π.:Είχα φύγει για ένα δίωρο απο το γραφείο και μάζεψα όλη την βροχή. Γύρισα πίσω, είδα το comment σου και γέμισα λιακάδα!!
@ladybug: κι εγώ το πιστεύω αυτό!
όμορφη βραδιά μυρίζει..
και λίγο από
αλκοολικές αναμνήσεις.. ίσως.
όμορφο πολύ.
..παρτυ εεε!!!χχχχχχμμμμμμμμ
@ελένη: μέσα έπεσες. εντελώς και τελείως.
@με το φεγγάρι αγκαλιά: :-))
@everyone: ο τύπος στην πάνω αριστερή γωνία στο κολάζ είναι ο Bez απο τους Happy Mondays!!Οχι εγώ!!
:-)))
Μυρίζει γέλιο, ιδρώτας και αλκόολ. Τέλεια ατμόσφαιρα. Ζήλεψα! ;))))
Ναι σε όλα!
:-))))
Φίλε βροχοποιέ καλημέρα
Για ακόμα μια φορά δεν παραθέτω σχόλιο σχετικό με το νέο σου κείμενο (το οποίο θα σχολιάσω αργότερα). Ωστόσο παραθέτω ένα κείμενο τόσο εμπνευσμένο όσο λίγα. Είναι γραμμένο από ελληνίδα.
H u m a n
I replaced you
With verses, long and short, black and gaunt,
with sonnets on love-lost, long live-hurt and hope-not,
With maxims on how souls should survive all the pain,
I’ve recited all shocks,
I’ve rehersed acid rain.
But to a poet,
I can’t give you away and I shan’t.
To the poetry, I could.
To a poet,
I can’t.
I have handed you out
To unconditional days,
free of lies, free of theft and beguiling free ways,
To the morns born alone, born again from what’s left,
I have auctioned you out for long walks with yourself,
With the news at right hand and warm coffee at left,
I have handed you out to long silence and hence,
To your freedom concrete, undisturbed, comprehenced.
I have passed you away to free will and free time,
But to a free spirit,
I can’t hand you out and I shan’t.
To the freedom, I could.
To a free spirit,
I can’t.
I have turned you in
to true color, fierce scent,
I returned you to brightness, and to red, you I sent.
I destroyed all the frames,
Saved the art -end to end.
And delivered the senses,
All enhanced, as I meant.
I kept solid my word I paid back every debt.
Gave you out to the world ,
And gave up my Palette.
But to an artist,
I can’t give you away and I shan’t.
To the canvas, I could.
To an artist,
I can’t.
I replaced all the way my own need for your will,
I escorted out hope and I much love you still,
stitched my halves to a whole far from you, with your thought,
Just to cherish your truth, what is ‘You’- mine or not- .
But to a woman,
I can’t pass you on and I shan’t.
To all mankind I could.
To one woman,
I can’t.
Θα ήθελα τα ειλικρινή σας σχόλια...
Ενδιαφέρον. Υπάρχει κάτι απο αυτήν γραμμένο στην μητρική της γλώσσα;
Σπίτι γεμάτο από ανθρώπους, ψυχή γεμάτη από ανθρώπους...Μάλλον πέρασες καλά το Σάββατο το βράδυ φίλε μου βροχοποιέ. Και λίγο νοσταλγικά ίσως;
Υ.Γ.
Οσον αφορά το ποίημα, σε λίγο καιρό θα υπάρξει ένα art project στην μητρική της γλώσσα. Και αναμένεται πολύ, πολυ δυνατό.
Καλά ήταν. Και νοστάλγικα. Ίσως, μάλιστα, να υπάρχει μια κάποια σχέση αιτίου-αιτιατού μεταξύ αυτων των δυο. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω όμως.
υγ. ενημέρωσε μας...
χαίρομαι που ήταν έτσι.
καλημέρα σκοτεινή σήμερα γιατί ούτε μπορώ, ούτε θέλω να ξυπνήσω ακόμα.
μάλλον θα ξυπνήσω φεύγοντας από εδώ. από το γραφείο.
κάποια στιγμή νωρίς το απόγευμα.
ευτυχώς δεν υπάρχει κάτι επέιγον σήμερα.
:-)
Καλημέρα και καλά ξυπνητούρια!
Επίσης, καλή αρχή στο blogging!
:-)
χμ! σ'ευχαριστώ.
Δε ξέρω αν σου είπε ο Γιώργος, αλλά δε μπορούσα με τίποτα να έρθω...Sorry!
no worries! θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες! (ελπίζω δηλαδή)
Καλημέρα!
Σε διάβαζα από καιρό.
Μου αρέσουν πολύ οι μεταφορές σου:"ανάμεσα στους καλεσμένους κυκλοφορούν βράδια στην Πάρο,τσακωμοί,συμφιλιώσεις,γέλια.."και αλλού,ακόμα πιο ωραίο:"μέσα στα ποτήρια έχουν τρυπώσει ξενύχτια"...
Συνέχισε!
Καλημέρα.
thanks για τα καλά λόγια!
θα συνεχίσω είναι στις προθέσεις μου!
:-))
Οντως ηταν μια ομορφη βραδια.Και οου
Και οου δεν λές τίποτα μουσάτε φίλε μου!!
Δημοσίευση σχολίου