Είναι αυτό το τέρας που ζει μέσα του. Δεν είναι κρυμμένο βαθιά. Λίγο κάτω από την επιδερμίδα κοιμάται. Πάντα σε επιφυλακή, πάντα έτοιμο να επιτεθεί. Το τρέφουν οι ανασφάλειες, το αλκοόλ, τα μυστηριώδη σχέδια, που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει. Το τρέφει η ανάγκη να πληγώσει.Ζει μέσα σε ένα τέρας. Δεν είναι κρυμμένος βαθιά. Λίγο κάτω από την επιδερμίδα κοιμάται. Πάντα σε επιφυλακή, πάντα έτοιμος να αγαπήσει. Τον τρέφουν οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα μυστηριώδη βλέμματα, που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει. Τον τρέφει η αγάπη.
Είναι ικανό για τα πάντα. Δεν έχει ενδοιασμούς, δεν κάνει ποτέ πίσω. Μην το στριμώξεις στην γωνία. Δεν θα σου βγει σε καλό. Μην το ξυπνήσεις. Καλύτερα άστο να κοιμάται. Κι ίσως όλα να πάνε καλά.
Είναι ικανός για τα πάντα. Δεν γνωρίζει περιορισμούς, δεν κάνει ποτέ πίσω. Δέξου το χέρι του. Θα σου βγει σε καλό. Μίλησε του. Καλύτερα ακόμη άγγιξε τον. Κι όλα θα πάνε καλά.
Έχει ένα τέρας να ζει μέσα του. Και νιώθει απόλυτα άνετα.
Ζει μέσα σε ένα τέρας. Και νιώθει απόλυτα άνετα.
50 σχόλια:
mou arese polu to diplo tis upothesis...
kalimera
αναγκαίο κακό, η διττή αυτή φύση
Καλημέρα
i alitheia einai oti den einai aparaitita anagkaio kako...auti i ditti fysi einai pou genna o,tidipote onomazoume texni i mageia :)
προφανώς. μέσα απο την εσωτερική σύγκρουση γεννιέται κάθε ίχνος της συμπεριφοράς μας.
έχεις δίκιο δεν είναι κακό. είναι σίγουρα, όμως, αναγκαίο.
Είμαστε παιδιά των αντιφάσεων, δημιουργήματα αντίθετων δυνάμεων.
Και μερικοί περισσότερο απο τους άλλους....
Είμαστε παιδιά των αντιφάσεων, δημιουργήματα αντίθετων δυνάμεων , an eixan ta keimena mas fwni kati tetoio tha elegan :P
και όχι μόνο...
:-)
Η σύγκουση των αντιθέτων είναι αυτή που δημιουργεί ισορροπία και σε συνδυασμό με το χρόνο δημιουργεί το ρυθμό. Είναι αυτή η σύγκρουση που δημιουργεί τις έννοιες του κόσμου, τον έρωτα, την τέχνη...Το τέρας μέσα μας μερικές φορές μοιάζει περισσότερο από αναγκαίο. Περισσότερο από απαραίτητο. Αν δεν γνωρίσεις το σκοτάδι πώς θα κατανοήσεις το φως;
Ο εσωτερικός ρυθμός του κόσμου είναι κάτι που η (δικιά μου τουλάχιστον) αντιληπτική ικανότητα δεν μπορεί να προσεγγίσει. Ο συνδυασμός των ετερώνυμων, η σύγκρουση των αντίρροπων δυνάμεων με τελική κατάληξη την αρμονία. Ότι πιο μαγικό, ότι πιο ακατανόητο.
Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη το τέρας. Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη τον άνδρα. Αυτο το απροσδιόριστο πλάσμα που δημιουργεί η ένωση τους περπατάει πάνω στον κόσμο. Σε καποιους βέβαια δεν φαίνεται καθόλου αυτη η επιμειξία. Την καμουφλάρουν κάτω απο "ευγενικούς" και "κομψούς" τρόπους. Για άλλους όμως το τέρας είναι χαίνουσα πληγή και κάτι παραπάνω . Είναι πάντα έτοιμο να καταβροχθίσει τους άλλους. Έτοιμο να σκοτώσει.
Αλλά -όπως είπες κι έσυ- είναι απαραίτητο. Χωρίς σκοτάδι δεν υπάρχει το φως, χωρίς το τέρας δεν υπάρχει ο άνδρας.
υγ. θα μπορούσες να είχες αφήσει ένα όνομα...
Όπως εσύ έτσι κι εγώ άλλωστε δεν μπορώ να αντιληφθώ τον εσωτερικό ρυθμό του κόσμου. Είπες: «Ότι πιο μαγικό, ότι πιο ακατανόητο». Δεν είναι τρομερά γοητευτικό το γεγονός ότι πολλές φορές η άγνοιά μας για τα πράγματα είναι εκείνη που τους ρίχνει αυτό το συναρπαστικό πραγματικά πέπλο μαγείας;
Είναι η άγνοια μας για τα πράγματα ή η επιθυμία μας να τα γνωρίσουμε που τα κάνει μαγικά;
Συνομιλώ (πιθανώς) μ'έναν άγνωστο-η,συνομιλεις (πιθανώς) μ'εναν άγνωστο-η. Η αδυναμία μας να δούμε, να αγγίξουμε, να αισθανθούμε ο ένας τον άλλο πηγαίνει την επικοινωνία μας σε άλλο επίπεδο. Αν αυτη την στιγμή ήμασταν δίπλα-δίπλα τα πράγματα μπορεί να ήταν 1000 φορές καλύτερα. Θα μπορούσαν όμως να είναι και 1000 φορές χειρότερα. Όλα εξαρτώνται απο το ποιος θα επικρατήσει. Ο άνθρωπος ή το τέρας;
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά δεν έχω απαντήσεις. Μόνο δυο πλάσματα που κατοικούν μέσα σε αυτό το περίεργο κράμα που έχω το θράσος να αποκαλώ ψυχή μου έχω. Και φοβάμαι πως έχω κοιτάξει σε ένα ελάχιστο ποσοστό της. Μάλλον κρύβονται πολλά περισσότερα εκεί...
τα ονόματα φίλε μου βροχοποιέ είναι για εμένα απλές συμβάσεις. Ωστόσο θα με αναγνωρίζεις από εδώ και στο εξης με το: samaritanboy
δεκτό. Ενδιαφέρουσα η επιλογή σου.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλο σαμαρείτη;
Ψάχνοτας τυχαία στο δίκτυο βρήκα το blog σου. Σήμερα. Εκεί γύρω στις δύο. Έχει μια δύναμη. Με τράβηξε να μπω στη διαδικασία να γράψω. Δεν το κάνω αυτό. Γράφω πρώτη φορά και γράφω στο blog σου.
Όσον αφορά τη μαγεία... Μπορεί να ειναι η άγνοια. Μπορεί να είναι και η επιθυμία όπως λες. Αλλά νομίζω πως η άγνοια είναι αυτή που κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το παιχνίδι.
Το ίδιο συμβαίνει και εδώ. Δεν μέ ξέρεις. Δεν σε ξέρω. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να υποθέσω. Σχηματίζω το προφίλ που μου επιτρέπεται από το κείμενά σου.
Ίσως να κάνεις κι εσύ το ίδιο από τα δικά μου κείμενα. Δεν νομίζω ότι έχει σημασία.
Μου αρέσει αυτή η συναισθηματική ειλικρίνεια όλων αυτών που επικοινωνούν εδώ.
Όσο για το Samaritan boy είναι μια παραλλαγή του τίτλου μιας από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες : «The samaritan girl» ή στα ελληνικά «το κορίτσι με το αγγελικό πρόσωπο». Σκηνοθέτης Κιμ Κι Ντουκ. Στην συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Μέχρι τώρα νόμιζα πως αυτή η δύναμη είχε να κάνει μόνο με εμένα. Νόμιζα πως ήταν κάτι σαν ψύχωση. Με έκανε να γράφω, με έκανε να κρατώ το blog παρά τα προβλήματα που μου δημιουργούσε. Παρά τα νεύρα, παρα τις ευκαιρίες που έδινε στο τέρας να ξυπνήσει. Τώρα μου λές πως ένιωσες κάτι και εσύ...Περίεργο. Είναι αυτός ο εσωτερικός ρυθμός που διέπει το σύμπαν μάλλον. Ισως στην πραγματικότητα να είμαστε δυο εντελώς αντίθετοι άνθρωποι, που δεν θα συναντηθούν ποτέ. Αλλά εδω τα βρίσκουμε...
Θα την ψάξω την ταινία σου. Θέλω, όμως, να σου κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση...Ψάχνοντας τι ακριβώς έπεσες πάνω σε αυτό εδώ το blog;
τα ονόματα είναι απλές συμβάσεις?
θέλεις να το εξηγήσεις λίγο αυτό?
νομίζω πως και εγώ αν είχα blog και αν εσύ αποφάσιζες να σχολιάσεις κάτι από αυτά για δεύτερη φορά στην ζωή σου θα ήθελα να σε αποκαλώ κάπως. αυτό. απλά.
"για δεύτερη φορά στην ζωή σου"
γιατί δεύτερη ελένη;
Έψαχνα για on line αγορά ενός βιβλίου που είχα κάποτε διαβάσει και τώρα θέλω να το αποκτήσω. «Ο βροχοποιός» του Έρμαν Έσσε. Και τώρα μόλις συνειδητοποίησα τα ορθογραφικά μου στο nick σου. Εκείνο το ει στο - ποιος και με σκότωσε. Δεν είναι ανορθόγραφος. Απλά το τυφλό σύστημα πληκτρολόγησης μερικές φορές σε προδίδει επικίνδυνα.
αν σου πω πως αν δεν το είχες αναφέρει ούτε καν θα το είχα προσέξει;
Μου έχεις βάλει πολλή δουλειά για το σπίτι σήμερα. Ταινίες, βιβλία, ποιητικές συλλογές. Πολλά αυτά που πρέπει να ψάξω...
τα ονόματα είναι απλές συμβάσεις... Τι σημασία έχει όταν δεν γνωρίζεις κάποιον; Εγώ ξέρω ότι σε λένε Ελένη. Νομίζεις ότι τώρα τα πράγματα ανάμεσά μας είναι διαφορετικά έστω και λίγο; Ωστόσο έχεις δίκιο σε αυτό που είπες για την «δεύτερη φορά» Για αυτό και μετέτρεψα το anonymous σε samaritan boy. Θα μπορούσα να βάλω Νίκος, Αντώνης, Στάθης, Ελένη, Δήμητρα, Πολυξένη ή οποιοδήποτε άλλο. Και πάλι για εμένα δεν θα είχε σημασία...
Ωστόσο έχεις δίκιο σε αυτό που είπες για την «δεύτερη φορά»
Μου φαίνεται μόνο εγώ δεν έχω καταλάβει τι σημαίνει αυτό το "δεύτερη φορα"...
για μένα θα είχε.
το anonymous den maresei katholou.
den eipa pws tha se gnoriza kalytera,
den tha mathaina tipota opws twra. tha se apokalousa kapws. opws. apeythinomai se esena, se kapoion. milame. o anonymous kai h anwnymh? pws tha ksexwrizame an oloi htan anwnymoi? anonymous 1,anonymous 2..
aplo nomizw einai.
Όπως και να έχει αγαπητή μου πλέον δεν είμαι ανώνυμος αλλά επώνυμος οπότε μπορείς να σχολιάσεις τα λεγόμενά μου και δεύτερη φορά και τρίτη και όσες φορές θέλεις σε αυτή τη ζωή. Έχεις δίκιο άλλωστε. Αν ήμασταν όλοι anonymous θα υπήρχε πρόβλημα. Τώρα όμως νομίζω ότι δεν έχουμε πρόβλημα. Οπότε είμαστε OK.
σαφώς και δεν έχουμε και σ'ευχαριστώ γι'αυτό.
καλή σου μέρα samaritan boy
:-)
Αρχίζω και πιστεύω πως το blog φέυγει απο τον έλεγχο μου...
:-))))
etsi ginetau me o,ti apokta zwi...feugei apo kathe elegxo...allo ena anagkaio...
etsi ginetau me o,ti apokta zwi...feugei apo kathe elegxo...allo ena anagkaio...
Ας το αφήσουμε να ζήσει λοιπόν...Να πάρει το δρόμο του κι όπου μας βγάλει...
sorry
Πολύ ωραίο... ακόμα κι αν το τέρας είναι δυσανάλογα μεγάλο προς τον Άνθρωπο, πάντα μπορείς να τον ανακαλύψεις κάπου στη γωνία και να του απλώσεις το χέρι. Και τότε, αρχίζει κι αυτός να μεγαλώνει...
@ελένη:
for what?εμένα μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έγινε...για αυτό άλλωστε το έφτιαξα το blog, για αυτό έχω ανοιχτά τα σχόλια...
ή μάλλον και για αυτό.
@synas: όλα χρειάζονται τα κατάλληλα ερεθίσματα.
μάλλον λάθος κατάλαβα. it's ok.
φύσικα και it's ok. όλα καλά!
:-)
δεν έχει σκέψεις σήμερα?
κάτι έχει, αλλά έχει και δουλειά...
ίσως αργότερα ανεβάσω κάτι.
προτείνω τελευταίο post μιχαηλίδη οπωσδήποτε.
Απο τα πιο ωραία post σου rainmaker.Λέει ανακάλυψε με...
ίσως...
ίσως και να λέει, όμως, μην το επιχειρήσεις αν δεν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις το τέρας...
Αυτό το samaritan boy τελικά δεν μου αρέσει καθόλου. Μάλλον το αποφάσισα σε μια στιγμή παρόρμησης. Δεν εξηγείται αλλιώς. Ο άνδρας να το επέλεξε άραγε ή το τέρας; Όπως και να έχει συνεχίζω με αυτό. Τώρα που το απέρριψα ο ίδιος μπροστά σε όλους σας νομίζω ότι μπορώ να το αποδεχτώ λίγο καλύτερα.
Η απόρριψη ως πρώτο βήμα για την αποδοχή.
Ενδιαφέρον.
Φίλε βροψοποιέ, μήπως είμαστε υπεραναλυτικοί; Κι αν ναι κατά πόσο αυτό είναι καλό ή κακό μέσα σε ένα κόσμο όπου όλα στα δίνουν «μασημένα»;
ήθελα να'ξερα ποιος σε έκανε να νομίζεις πως είσαι τέρας...
Υπερβολικέ!!!
:-))
@samaritan boy: Είμαστε. Ε, και λοιπόν;Επιλογή μας δεν είναι;
Επίσης, τι σημαίνει καλό ή κακό; Ποιά είναι τα όρια; Τόσην ώρα για την συνύπαρξη αυτών των δυο δεν συζητάμε;
@over the top:
Δεν το νομίζω αυτό. Όσο υπερβολικός κι αν είμαι...
who is who?
Κτύπησε το τέρας από πίσω και σωριάστηκε στο έδαφος. Έσκυψε από πάνω του και κοίταξε προσεχτικά... είδε στα μάτια του να καθρεφτίζεται. Tο τέρας.
Ξεχωρίζονται;
Σχεδόν ποτέ φίλε μου! Είναι ένα πράγμα, ένα ον! Διαφορετικές όψεις του ίδιου δημιουργήματος! Έχεις απόλυτο δίκιο!
Μου άρεσε πολύ το σχόλιο σου. Είναι μήπως κομμάτι απο κάποιο post σου;
Οχι, είναι απο πόστ που θα γραφει μεθαύριο ;)
το περιμένω λοιπόν!
:-))
Απλά...το καλύτερο σου! :)
Μέχρι το επόμενο...(θέλω να ελπίζω)
:-))
ok, το ανέβασα σήμερα..αργησα λίγο αλλά πέσαν πολλά αυτες τις μέρες με το blogme
μόλις το τσέκαρα. ωραίο.
υγ. σχολίασα κιολας...
Δημοσίευση σχολίου