Δευτέρα, Ιουλίου 03, 2006

Παλιά ζάλη

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό;
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι;
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω;
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι…*

Ανεξήγητη νοερή μουσική επένδυση για την σημερινή ημέρα. Καρφωμένη στο μυαλό. Ανεπηρέαστη από τις καταστάσεις. Ανέγγιχτη από την ρουτίνα. Το κατάλληλο soundtrack της σημερινής –σχεδόν φθινοπωρινής- ημέρας. Για πολλούς λόγους. Πάρα πολλούς. Για τα μακρό /μέσο/ βραχυπρόθεσμα όνειρα-σχέδια, που γέννησε. Για τα μικρά σε διάρκεια τηλεφωνήματα, για τις προσπάθειες συνεννόησης, για τις ξαφνικές αναμνήσεις, για τις νεκρές στιγμές. Για το γέλιο σου, για την ακυρωμένη συναυλία του Antony, για την ανάγκη να κλείσουμε θέση στο καράβι για το αυτοκίνητο. Για τους χάρτες που θέλω να κάψω, για τους δρόμους, που δεν ήθελα ποτέ να πάρω. Για την βροχή που μάλλον έρχεται. Για την μόνιμη απορία μου για το συγκεκριμένο τραγούδι: Τι ακριβώς σημαίνει αυτό το «εδώ»;


*Τρύπες- Καινούργια ζάλη

29 σχόλια:

I.I είπε...

"Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι…"

δηλώνω άγνοια γι αυτόν τον πανέμορφο στίχο!!! δεν παρακολούθησα ποτέ τις Τρύπες παρ'όλο τον ντόρο που γινόταν γύρω από το όνομα τους!!!

για αυτό το στίχο και μόνο αξίζει να τους "μάθω"!


όσο για τον Antony, -αν δεν βρέχει πάλι-
αύριο θα τον απολαύσουμε!

να' σαι καλά!

VROXOPOIOS είπε...

Να'σαι καλά κι εσύ ιούδα.

Αλήθεια τι κρύβεται πίσω απο την συγκεκριμένη επιλογή ψευδώνυμου;

Pixie είπε...

Μου αρέσει όταν γράφεις συναισθηματικά. Ο καιρός με έκανε και εμένα να νοσταλγώ,να ονειρεύομαι...
Ωραίο τραγούδι επέλεξες.
Φιλάκια

Debby είπε...

Ηταν το αγαπημένο μου κομμάτι απο εκείνο τον δίσκο τους.
Ο στίχος "ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι" τα λέει όλα νομίζω.

Dead_Poet είπε...

Κοιτα να δεις φιλε μου, συμπτωση. Εγω αυτες τις μερες με ειχε πιασει κατι και ακουγα σχεδον καθε μερα, ολη μερα το RIGHT HERE των STAIND... Και τα δυο τραγουδια κανουν αναφορα στο "εδω" (αν και νομιζω πως χαρακτηριστικοτερο δειγμα ειναι το ομωνυμο απο Τρυπες)... Τι θελει να πει αραγε το ποιητη με τουτο το "εδω";;;

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Μ' έφτιαξες.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Α, σ' ευχαριστώ για το link. Πολύ.

GLOBAL είπε...

Το εδώ σου ίσως είναι το εδώ μου.
Το εδώ μου ίσως είναι το εδώ σου.
Εννοώ Καναδάς, Ελλάδα, κλπ.
Δεν έχω απάντηση, παρά πως αυτό το κομμάτι μου είχε πάρει έναν φόβο τότε στην εφηβεία.

Sleeper in Metropolis είπε...

Το έχω συνδέσει με πολλά αυτό το κομμάτι. Όντως ταιριάζει με τη σημερινή ημέρα...

VROXOPOIOS είπε...

@pixie: Να σου πω ένα μυστικό;κι εμένα μου αρέσει όταν γράφω συναισθηματικά...Φιλιά

@debby: Ήταν το καλύτερο κομμάτι ενός πολύ καλού δίσκου πιστέυω.
-Καλωσήρθες-

@dead poet: Δεν ξέρω τι εννοεί. Για αυτό ρωτάω...
υγ. Δυστυχώς δεν το ξέρω το κομμάτι που αναφέρεις.

@synas: Χαίρομαι (1,2). Τίποτα (3)

@global: Δεν είμαστε εδώ για να δίνουμε απαντήσεις. Προτάσεις, υποθέσεις και εκτιμήσεις μόνο. Αλήθεια που τον πήγε τον φόβο σου;

@muse: Όσο κι αν φαντάζει περίεργο εγώ το έχω συνδέσει, μεταξύ άλλων, και με ένα συγκεκριμένο νησί, ένα συγκεκριμένο ταξίδι διακοπών και ένα συγκεκριμένο πρόσωπο...

Λίγο περίεργο,ε;

VROXOPOIOS είπε...

Καινούρια Ζάλη
Διάρκεια : 5' 07"
Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Τρύπες
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

(Δεν αξίζει να μπεί ολόκληρο;)

GLOBAL είπε...

τον λύτρωσε και μεταμορφώθηκε σε κάτι οικείο, τόσο γνώριμο που δεν με φόβιζε πια.

VROXOPOIOS είπε...

@global: Μεγάλο επίτευγμα για ένα τραγούδι. Μια χαρά!

VROXOPOIOS είπε...

@marina k.: Μαζί με την σκέψη για το δικό του το "εκεί"...

Καπετάνισσα είπε...

Η βροχή, μάλλον εδώ δεν έρχεται...

Ήρθε όμως αέρας και φούσκωσε τα κύματα και σκόρπισε τα κρίματα και γεμίσανε οι δρόμοι.
Σκόνη.

Το "εδώ" φαντάζει τόσο πολύ "εκεί"...

Ανήξεροι, ανίκανοι:στον τόπο και στο χρόνο.

Xνούδι είπε...

"ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι"
συμφωνώ. Τα λέει όλα όντως.

Πολύ Νοσταλγικό κείμενο.

Ας πιούμε τον καφέ μας στην υγειά του γέλιου της λοιπόν.

Καλημέρες.

I.I είπε...

ο Ιούδας δεν κρύβει τίποτα περισσότερο απ'ότι τα περισσότερα ψευδώνυμα στην μπλογκόσφαιρα. προδίδει μόνο τον εαυτό του παρουσιάζοντας κάποια κομμάτια από τις σκέψεις του.
καλημέρα

Dead_Poet είπε...

"You always find way to keep me right here waiting... Always find the words to say to keep me right here waiting..."

Φοβερο κομματι φιλε μου, φροντισε να πεσει στα χερια σου. Το εχω, αν θελεις μπορω να στο στειλω...

Dead_Poet είπε...

Υπαρχει και το αλλο απο Τρυπες:

"Εδω δεν πιανουν οι καταρες, δεν πιανουν οι ευχες, εδω το τωρα ζητιανευει λιγη πικρα απ' το χτες, εδω οι αγγελοι δεν κλαινε ουτε γλυφουν πληγες, εδω η θλιψη δεν κερδιζει, δεν κερδιζει ποτε. Εδω οι μερες περπατανε σα χελωνες νεκρες κι εγω τρεκλιζοντας τις ακολουθω, εδω οι σκεψεις ζωντανευουν ναυαγια, πυρκαγιες καιγομαι ολοκληρος εδω και ξανασβηνω εδω..."

Blonde είπε...

Μου έχει αφήσει πληγές το συγκεκριμένο τραγούδι. Και αυτό το εδώ το νοιώθω σαν την πραγματικότητα. Τί μου θύμισες τώρα....Φιλιά.

mortaki είπε...

"Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει"
Εγώ θα κρατήσω αυτόν το στίχο...
και πίνω στην υγειά της παλιάς ζάλης...

VROXOPOIOS είπε...

@καπετάνισσα: "ανήξεροι,ανίκανοι"
Υπάρχει κάποια σχέση αιτού-αιτιατού πιστεύεις;

@χνούδι: Στην υγειά του δικού ΜΑΣ γέλιου ο επόμενος καφές, έτσι;

Καλησπέρα

@dead_poet: Θα ψάξω να το βρω. Αν δεν μπορέσω, ξέρω που να απευθυνθώ!
υγ.1 Θυμάσαι το φοβερό video του Εδώ;


@liannne: Είναι καλό τώρα αυτο; Που σου θύμισα πληγές εννοώ...
Φιλιά

@mortaki: γεια μας!

VROXOPOIOS είπε...

Οι περισσότεροι τον εαυτό μας πιστέυω προδίδουμε ιούδα...

Το πόσο πολύ διαφέρει μονάχα..

VROXOPOIOS είπε...

Μην κουβαλάς τέτοια -ξένα- "βάρη". Δεν έχει νοήμα...'Ετσι νομίζω τουλάχιστον

VROXOPOIOS είπε...

Όλα καλά, όλα ανθηρά, λοιπόν!

;-)

VROXOPOIOS είπε...

Καλημέρα.

big day,ε; Καλή επιτυχία, λοιπον,σε οτι κι αν έχεις να κάνεις

Dead_Poet είπε...

@vroxopoios
Πραγματι το βιντεο του ΕΔΩ ηταν εκπληκτικο!

VROXOPOIOS είπε...

και λίγα λές...