Από την σημερινή Ελευθεροτυπία:
«ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Πέντε ημέρες πριν, ήταν ο άγιος των αγίων της Βραζιλίας. Τώρα, στο πυρ το εξώτερον ο Ροναλντίνιο... Στην πυρά λοιπόν παραδόθηκε μεγάλο άγαλμά του, εξαιτίας του αποκλεισμού της Βραζιλίας. Συγκεκριμένα, εξοργισμένοι κάτοικοι της περιοχής Σάντα Καταρίνα παρέδωσαν στις φλόγες το ύψους επτά μέτρων άγαλμα του Ροναλντίνιο, το οποίο κοσμούσε την πλατεία Τσαπέκο. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του δημάρχου, «έμεινε μόνο ο σκελετός» από το εν λόγω άγαλμα, το οποίο αναπαριστούσε τον άσο της Μπαρτσελόνα με μια μπάλα και κατασκευάστηκε πριν από δύο χρόνια, όταν ο Ροναλντίνιο ανακηρύχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής από τη FIFA.»
Κάτι ανάλογο συνέβη και μετά τον αποκλεισμό της Αγγλίας στο Euro 2004. Εφημερίδες και κόσμος έπεσαν με μανία πάνω στο αγαπημένο παιδί της χώρας, τον Beckham. Τον κατηγορούσαν για το πέναλτι που είχε χάσει. Του χρέωσαν τον αποκλεισμό. Βέβαια, πέναλντι είχε χάσει εκείνο το βράδυ και ο Darius Vassell. Και φυσικά φέτος στην εθνική Βραζιλίας δεν έπαιζε μόνο ο Ronaldinho αλλά και οι Gilberto Silva, Fred, Juan κ.λ.π. Ούτε αυτοί έκαναν κάτι το ιδιαίτερο. Και σ' αυτούς αντιστοιχεί μερίδιο της αποτυχίας. Ποιος ασχολείται, όμως, μαζί τους;
Κανείς! Γιατί αυτοί δεν μπορούν να σε πληγώσουν ότι και να κάνουν, όσο χάλια κι αν παίξουν. Γιατί μόνο από εκείνους που αγαπάς έχεις απαιτήσεις. Μόνο εκείνοι μπορούν να σε απογοητεύσουν. Μόνο με εκείνους θα θυμώσεις όταν διαψεύσουν τις προσδοκίες σου, όταν δεν ανταποκριθούν στην εικόνα που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου για αυτούς. Όσο πιο ψηλό είναι το βάθρο που θα ανεβάσεις κάποιον, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να πέσει. Όσο πιο ψηλά τον έχεις, τόσο πιο επώδυνη θα είναι η πτώση.
Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ποδόσφαιρο, έτσι;
15 σχόλια:
Καλά, με την Αργεντινή δεν ήσουν εσύ;
Γιατί; Έχεις άλλη πληροφόρηση;
Κι όσο περνάνε τα χρόνια τα "αγάλματα" ανεβαίνουν όλο και πιο εύκολα σε όλο και ψηλότερα βάθρα από οτι παλαιότερα, από τα οποία πέφτουν χωρίς πολλή σκέψη ...
(τώρα ή έβαλα τη βάση για μία γαμάτη κοινωνική ανάλυση και συζητήσεις ωρών ή απλά είναι μεσημέρι στη δουλειά, λίγο πριν σχολάσω!!!)
Ενδιαφέρουσα σκέψη αυτή. Όντως ζούμε στην εποχή της ταχύτητας και του ελάχιστου δυνατού κόπου.
(θέλω 20 λεπτά ακόμη για να σχολάσω..)
θα με συγχωρέσετε αν αναφέρω ότι θεωρώ απίστευτο (με την κακή έννοια) να γίνεται άγαλμα σε ποδοσφαιριστή;;;; Αν είναι δυνατόν!
Δεν ξέρω... θα πείτε τώρα ίσως, ότι η Βραζιλία, που έχει ανάγκη ο λαός από είδωλα κτλ.
Ταπεινή μου γνώμη ότι μου φαίνεται τουλάχιστον αστείο.
Κατά τα άλλα, φιλιά με πολύ όμως ήλιο.
Συμφωνώνω απόλυτα Χνούδι. Μόνο που μάλλον είναι περισσότερο θλιβερό παρά αστείο...
@ιχνηλάτης: Ζούμε σε μια εποχή, όπου σχεδόν όλα αντιμετωπίζονται με όρους marketing. Οι ποδοσφαιριστές, οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί έχουν μεταβληθεί σε προιόντα με μικρό, μάλιστα, κύκλο ζωής. Συνεχώς αναζητείται ο "νέος μεσσίας", ο νέος superstar, που θα συγκινήσει τα πλήθη. Μέχρι να ξεφουσκώσει κι αυτός...
@marina k: Κάπου το άκουσα κι εγώ. Είναι όντως παρωχημένο αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν, κατα την γνώμη μου, πολλές προεκτάσεις. Η Γαλλία, μια χώρα όπου το κόμμα το Λεπέν σημειώνει άνθιση τα τελευταία χρόνια, θέλει να κάνει άγαλμα στο γιό Αλγερινών μεταναστών, που έμαθε να παίζει μπάλα στα γαλλικά προάστια, που καίγονταν στις αναταραχές του Νοέμβρη. Εντυπωσιακό έτσι;
Με κάλυψες για το θέμα του Ζιζού ... Και αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος σχεδόν μόνος του έκανε η Γαλλία Παγκόσμια Πρωταθλήτρια...
Και την οδηγεί και σε έναν ακόμη τελικό. Αν και εμείς είμαστε "Ιταλοί",έτσι;
Και βέβαια είμαστε Ιταλοί, τα είπαμε αυτά...Αλλά αναγνωρίζουμε την αξία του Ζιζού.Ποιός το είχε πεί??..."Το μέγεθος του ηττημένου, δίνει αξία στο νικητή" ή κατι τέτοιο.
Σίγουρα! Είναι πολύ πιο τιμητικό να πάρεις το Κύπελλο με αντίπαλο τον μεγάλο Ζινεντίν Ζιντάν απο το να κερδίσεις τον κλαψιάρη Κριστιάνο Ρονάλντο π.χ.!!
Θα συμφωνησω με σενα βροχοποιε και το χνουδι οτι ειναι ανοητο και τραγικο να δημιουργουνται αγαλματα ποδοσφαιριστων, απλα στην περιπτωση της Βραζιλιας πιστευω οτι το αγαλμα του Ροναλντινιο δεν αποτελει απλα ενα ειδωλο, ενα συμβολο επιτυχιας, αντιπροσωπευει εναν ανθρωπο που καταφερε να ξεφυγει απο τη φτωχια, τα ναρκωτικα, τη ανεργια, την αβεβαιοτητα και την ανασφαλεια του μελλοντος σε αυτην τη χωρα και μεσα απο σκληρη δουλεια καταφερε να αποδειξει οτι παρολη την αρνητικη, οικονομικη και κοινωνικη κατασταση της Βραζιλιας,μπορει να υπαρχει μια αχτιδα φωτος και ελπιδας σε αυτον τον τοπο για ανθρωπους που προσπαθουν, δουλευουν σκληρα και ελπιζουν.
Δεν έχεις άδικο Ερμή. Βέβαια, αναδύεται ένα ακόμη ζήτημα: Μήπως με το άγλαμα προβάλλεται η αντίληψη πως μόνο έτσι μπορεί να ξεφύγει κανείς απο την κατάσταση που περιγράφεις; Μόνο, δηλάδη, αν έχει ένα "εξωπραγματικό" χάρισμα; Αν παίζει ποδόσφαιρο ή τρέχει γρήγορα π.χ
Γιατί ο Ροναλντίνιο σίγουρα δούλεψε σκληρά αλλά χρειάζεται και ταλέντο για να φτάσεις εκεί που έφτασε. Και αυτό δεν το έχουν όλοι. όλοι, όμως, χρειάζονται "μια αχτιδα φωτος και ελπιδας".
Really amazing! Useful information. All the best.
»
I say briefly: Best! Useful information. Good job guys.
»
Δημοσίευση σχολίου