Under blue moon...

Το εισιτήριο γράφει «ώρα έναρξης 9:30». Είναι 22:30 και οι Echo and the Bunnymen δεν έχουν βγει ακόμη στην σκηνή του γεμάτου Club 22. Έχουμε αράξει στα σκαλάκια δεξιά από το μπαρ. Η Αναστασία πίνει από την μπύρα μου και λέει πως έχει αγχωθεί μήπως κλείσουν τα φώτα και δεν προλάβει να πάει μπροστά- μπροστά. Ο Γιώργος κι εγώ συζητάμε για αυτό που θέλουμε να μας «αγχώσει», πετάμε ιδέες, κάνουμε τα πρώτα πρόχειρα σχέδια.

Όταν αρκετή ώρα αργότερα ακούγεται το «Killing Moon» σκέφτομαι την αρχή του Donnie Darko, μια παλιά κασέτα tdk με όμορφα γυναικεία γράμματα, κάτι βράδια στην Ίο. Στο «Cutter» ένας τύπος που νόμιζα ότι κοιμόταν πετάγεται πάνω, όταν η παρέα του Ian McCulloch αποφασίζει να διασκευάσει Doors τα κορίτσια πίσω μας χορεύουν. Λίγο αργότερα χτυπάμε όλοι μαζί παλαμάκια στο «Take a Walk On The Wild Side». Ακόμη πιο μετά, τραγουδάμε το «Waiting For The Man», που οι «λαγουδάνθρωποι» διασκευάζουν «especially for Athens».

Φεύγουμε από τα μαγαζί αποφασισμένοι να βρούμε αυτό που θα μας «αγχώσει».

Και είμαι σίγουρος πως μέσα του θα έχει και κάτι από την σημερινή βραδιά.