Καλοκαίρι, (σχεδόν) γυμνές πλάτες κοριτσιών κατακλύζουν τους δρόμους, τα aircondition δουλεύουν υπερωρίες, τα παράθυρα παρακαλάνε για να μένουν διάπλατα ανοιχτά. Μουντιάλ, γκόλ, κάθετες μπαλιές και σέντρες-ξυράφι, το σπίτι γεμίζει, οι μπύρες αδειάζουν.
Συναυλίες, δωρεάν ή με σημαντικό αντίτιμο, μουσικές από τα ηχεία του laptop, δρόμοι που ανοίγονται ως τα πέρατα του κόσμου, συζητήσεις για τον Αύγουστο, αμέτρητα σημαδάκια πάνω σε χάρτες.
Λέξεις, σημειώσεις, επαγγελματικά e-mail, φιλικές συζητήσεις στο chat, τηλέφωνα που έχουν ξεχάσει πως είναι να μην χτυπούν. Όλα καλά, όλα υλοποιήσιμα, στόχοι, όνειρα, φιλιά. Μια αίσθηση ασφάλειας, ελευθερίας και δύναμης. Περίεργο κοκτέιλ με τελευταία τζούρα έναν άνθρωπο που (μάλλον) έχασες για πάντα.
Επιλογή σου.
Στήριξε την.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Μετά από χρόνια επαφής με ένα μέσο που εσύ στάθηκες αφορμή να γνωρίσω, θεωρώ εξαιρετικά παρήγορο το γεγονός ότι εξακολουθείς να γράφεις με την ίδια ειλικρίνεια που έγραφες και που μιλούσες πάντα...Όταν κουράζομαι από το ναρκισσισμό, την αυταρέσκεια, την υποκρισία, τις χιλιοειπωμένες λέξεις και τις κατ' επίφαση της πραγματικής ζωής σχέσεις των blog, πάντα ψάχνω τις δικές σου σελίδες και ξέρω ότι θα βρω μια σκέψη αληθινή...ό,τι κι αν είναι αυτή... Σ'ευχαριστώ
υπερβαλλεις...
Δημοσίευση σχολίου