Παρασκευή, Φεβρουαρίου 02, 2007

Φταίει το γκαζόν...



Όποιος έχει διαβάσει το «Fever Pitch» ή το «Οιδίπους Σέντερ Μπακ», το ξέρει καλά. Δεν υπάρχουν πολλές εμπειρίες σαν το γήπεδο. Τα πράγματα, που μπορούν να σε κάνουν να φωνάξεις, να αγχωθείς, να πικραθείς, να γελάσεις, να πανηγυρίσεις αγκαλιασμένος με τους διπλανούς σου είναι ελάχιστα. Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Πάντα θυμάσαι την πρώτη φορά που πήγες στο γήπεδο. Συνήθως είσαι μικρό παιδάκι και σε έχει από το χέρι ο πατέρας σου. Ο αγώνας είναι εντός έδρας και με κάποια μικρή ομάδα. Φεύγεις νικητής, περήφανος για την ομάδα σου και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Όσο χρόνια κι αν περάσουν το θυμάσαι. Συγκαταλέγεται στις ιστορίες που λες και ξαναλές. «Στην Λεωφόρο με την Κόρινθο. Είχε βάλει δυο γκολ ο Σαραβάκος».

Η μαγεία του γηπέδου είναι η ανομοιογένεια της κερκίδας. Οι παππούδες που μιλάνε για τον Λινοξυλάκη δίπλα-δίπλα με τους πιτσιρικάδες, που παραπονιούνται γιατί το ματς πήγε στην παράταση και αύριο έχουν σχολείο. Χυδαία συνθήματα παρέα με «τρυφερά» πανό σαν το απο πάνω. Επίσης, όταν είσαι στο γήπεδο δεν έχεις την πολυτέλεια του replay, του zoom, των πολλών διαφορετικών γωνιών λήψης. Έχεις, όμως, την χαρά του να γυρνάς στον διπλανό σου και να ρωτάς «τι έγινε; τι έγινε;», να παίρνεις τηλέφωνο φίλους για να μάθεις αν η ανατροπή που είδες ήταν όντως πέναλτι, να γελάς με τον τύπο από πίσω σου, που μπορεί να φάει ένα 90λεπτο βρίζοντας έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Εκείνον με τα μαύρα.

Κάποιοι λένε πως υπάρχουν ωραιότερα (και σοβαρότερα) πράγματα να κάνεις από το να πας γήπεδο. Ίσως…Κανένα, όμως, από αυτά δεν μπορεί να σε κρατήσει βραχνιασμένο για περισσότερες από μια μέρες.

31 σχόλια:

VROXOPOIOS είπε...

H φωτό απο το gate13.gr

Ανώνυμος είπε...

κάτι άλλαξε ή μου φαίνεται;

Ανώνυμος είπε...

Ταλέντο είναι να περιγράφεις σκηνές γηπέδου τόσο γλαφυρά, ώστε να καθηλώνεις γυναίκα να διαβάσει το κείμενό σου.
Πραγματικά ωραίο post.
Χμ...Δεν είχα ιδέα ότι περνάτε τόσο καλά εκεί μέσα... Πρόσεξε γιατί αυτό μπορεί να γίνει μπούμερανγκ: φαντάζεσαι να κατακλύσουν γυναίκες τα γήπεδα..;
Ξενέραααααααα......

VROXOPOIOS είπε...

@the never ending questions:

Αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε στην νέα έκδοση του blogger.

@silenzio:

Το σενάριο σου συναγωνίζεται τον εφιάλτη του "χαμογελαστού κόσμου" που περιγράφθηκε στα comments προηγούμενου post!

elen είπε...

silenzio νομίζω είμαστε ήδη δύο..

VROXOPOIOS είπε...

Το ήξερα πως έχω τις πιο ποδοσφαιρόφιλες αναγνώστριες!

:-)

Sigmataf είπε...

Οι συναυλίες είναι ένα απο αυτά τα πράγματα.

VROXOPOIOS είπε...

Σαφώς! Το συγκεκριμένο blog το έχει υποστηριξει πολλάκις!

Ανώνυμος είπε...

.. και οι συναυλίες, και οι καθημερινές βόλτες, και η δουλειά, και το σπίτι και άλλα τόσα πράγματα και καταστάσεις προσφέρονται για να γελάσεις, να κλάψεις, να φωνάξεις, να αγχωθείς, να αγκαλιάσεις.. υπό την προϋπόθεση να είσαι μαζί με τα κατάλληλα άτομα.. με τους δικούς σου αγαπημένους ανθρώπους!

Όπως και να έχει με έχεις πείσει ότι και στο γήπεδο ζει κανείς μοναδικές στιγμές..

Αλήθεια, πως να ένιωθαν προχτες οι "φίλοι" σου οι ερυθρόλευκοι, όταν η πατρίδα μου τους απέκλυσε από την επόμενη φάση του κυπέλλου? Χε, χε!

atg είπε...

...

de thelw na akouw gia podosfairo...

to exw dei apo polu konta

...

VROXOPOIOS είπε...

@just a dream:

"υπό την προϋπόθεση να είσαι μαζί με τα κατάλληλα άτομα.. με τους δικούς σου αγαπημένους ανθρώπους

απόλυτα σωστό! Οι άνθρωποι φτιάχνουν τις εμπειρίες. Κατά τα άλλα forza ΠΑΣ!!
:-)

@atg:

Υπψιάζομαι πως υπάρχει μια μεγάλη ιστορία πίσω απο το comment σου

@atg:

atg είπε...

apla istoria ;)
kai kali sas mera

VROXOPOIOS είπε...

καλημέρα!

Dawkinson είπε...

Για το βράχνιασμα:
Eκτός κι αν συμμετέχεις σε μαραθώνιο καραόκε και ερμηνεύεις το I feel love (πολύ ψηλές νότες) ή είσαι έξω από του κουφού την πόρτα, που σε έχει καλέσει για πάρτυ και φωνάζεις για να σου ανοίξει.

Συμφωνώ με silenzio για το κριτήριο του καλού ποστ!

VROXOPOIOS είπε...

Θα μπορούσες, επίσης, να συμμετείχες σε διαγωνισμό ουρλιαχτου..

http://www.screamtonight.com/contest.html

Ανώνυμος είπε...

@elen:

Φύγαμε χρυσό μου! Δυσκολεύομαι μόνο να βρω γοβίτσα στο πράσινο του τριφυλλιού...

elen είπε...

@silenzio θα δω τι μπορώ να κάνω

VROXOPOIOS είπε...

http://www.greenteam.gr/greenteam/find.asp?mscssid=B0V03SP4T9UN8LLVFJGKU2UC31MKAVRD


the next best thing

elen είπε...

:-),
γόβα με κάλτσα έως γόνατο?? :-( βοήθεια χάθηκα κάτι δεν λειτούργησε σωστά!!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί κάτι μου λέει ότι ο Τσουκαλάς θα πάρει στο παιδί του πρώτο και καλύτερο το μπιμπερό με το τριφύλλι..; Έτσι, για να "γαλουχηθεί" από νωρίς με τα σωστά ιδεώδη!

VROXOPOIOS είπε...

Το link έπρεπε κανονικά να οδηγεί σε μια λαχανί γυναικεία μπλούζα, που γράφει «I love Panathinaikos». Ατυχήσαμε, όμως... Βέβαια, όσοι επέλεξαν να περιηγηθούν λίγο στην ιστοσελίδα ανακάλυψαν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις. Έτσι δεν είναι silenzio;

Ανώνυμος είπε...

@vroxopoios:

Αμέ...
Βρήκα μερικές πολύ ωραίες ιδέες για δώρα. Καλά λέω εγώ ότι το blog αυτό επιτελεί κοινωνικό έργο...

elen είπε...

silenzio και λίγα λες

VROXOPOIOS είπε...

Είναι στις προθέσεις μου.Δεν το κρύβω. (φράση που συνοδεύεται με χαρακτηριστικό μπλαζέ κούνημα του κεφαλιού)

:-))))

Pastaflora είπε...

το γήπεδο είναι πώρωση! ένα ευλαβές προσκύνημα στη στρογγυλή θεά όπου τρυφερά εναποθετείς μπινελίκια, ιδρώτα και αδρεναλίνη. και ενίοτε μπόλικη καφρίλα!

VROXOPOIOS είπε...

όλα ευπρόσδεκτα!!

:-)))

Man on the moon είπε...

και σκεψου να πηγαινεις γηπεδο και να σου λεει να κατσετε στον ηλιο, και οχι κατω απο το πανω διαζωμα, με αποτελεσμα να τρωτε οτι πετουν και φτυνουν οι απο πανω...

σκεψου να σου βαζει χερι γιατι εβριζες τον @#@%$%^ νικοπολιδη (που ειναι ωραιος αντρας) οταν εκανε εκεινες τις εξοδους που ετρεμε η ψυχη σου.

η να σου την λεει γιατι βριζεις τον αχρηστο βυντρα, γιατι ειναι ωραιο παιδι, η το μοντελο τον μπισκαν...

η να σε κοιταει παραξενα οταν εκφραζεσαι με "καργιολικια" και "παναγιες" μιας και δεν ειναι πρεπων... τι να σου πω... μια χαρα...



υγ. οκ, ειμαι υπερβολικος... εχουμε πολλες μαχιμες γυναικες στην Παναθα... αν και ολα αυτα που γραφω εχουν συμβει.

VROXOPOIOS είπε...

έχεις περάσει πολλά,ε;

;-))

Man on the moon είπε...

χεχεχε...

Sofogreg είπε...

Γήπεδο: η μόνη οργανωμένη δραστηριότητα στην οποία συμμετέχει πολύς κόσμος, που μ' ενδιαφέρει.
Πρωτοπήγα στα 6 μου στη Λεωφόρο. Έγινα Παναθηναϊκός έκτοτε - μπασκετικός κυρίως αλλά όχι μόνο.
Εκτός από το Fever Pitch υπάρχουν και άλλα θαυμάσια βιβλία λογοτεχνίας γηπέδων που κυκλοφορούν στο "νησί". Μήπως ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε ένα blog με πολλούς συμμετέχοντες, με γηπεδικές ιστορίες;

VROXOPOIOS είπε...

Εγώ είμαι μέσα!