Πέντε μέρες, τρεις χώρες. Τέσσερις αν μετρήσεις και την Ελλάδα. Άαχεν – Άμστερνταμ- Βρυξέλλες. Γερμανία –Ολλανδία- Βέλγιο. Πέμπτη μεσημέρι προσγείωση στο Ντίσελντορφ, Δευτέρα βράδυ στο Ελ. Βενιζέλος. Αρκετά ακόμη χιλιόμετρα γραμμένα στον μετρητή, εκατομμύρια εικόνες αποθηκευμένες στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου.
Tο πρώτο βράδυ πίνουμε μαύρες μπύρες στο Άαχεν. «Κάθε Σάββατο σερβίρω μέχρι και 2000 ποτήρια μπύρας» λέει ο barman. Το επόμενο πρωί αλλάζουμε τρία τρένα για να φτάσουμε στο Άμστερνταμ. «Θέλω να δω τι θα γράψεις στο blog σου» ακούω αργά το βράδυ μέσα σε μια ιρλανδέζικη pub. «Κι εγώ» απαντάω. Έχω πέντε μέρες να γράψω οτιδήποτε και το βρίσκω ευεργετικό. Δεν θέλω να γράφω αυτήν την στιγμή. Θέλω να κοιτάζω έξω από το παράθυρο, να ακούω ανθρώπους να μιλάνε , να διαβάζω βιβλία και περιοδικά μέσα στα τρένα. Θέλω να νιώθω.
Στις Βρυξέλλες κάθε 200 μέτρα πέφτουμε πάνω σε άλλους Έλληνες. Μιλάνε στα κινητά, βγάζουν φωτογραφίες, αγοράζουν σοκολάτες. Χαμογελάω όταν τους ακούω αλλά ταυτόχρονα σκέφτομαι πως μετράω αντίστροφα. Σε λίγο έρχεται η ώρα της επιστροφής. Ίσως για αυτό μέσα στο Thalys να μου έρχεται η επιθυμία να γράψω. Αρχίζω να σημειώνω προτάσεις στην πρώτη επιφάνεια χαρτιού, που βρίσκω μπροστά μου. Γράφω λέξεις πάνω σε μια φωτογραφία. «Αυτό! Αυτό! Όπως είναι! Σκάναρε το και βάλτο στο blog». Αν βρω που το καταχώνιασα…
Στην προσγείωση στην Αθήνα όλοι μοιάζουν να γυρίζουν σπίτια τους. Κανείς δεν φαίνεται να έρχεται σε κάποιον νέο τόπο. Όλοι να επιστρέφουν δείχνουν. Ή τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ.
Κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια.
Tο πρώτο βράδυ πίνουμε μαύρες μπύρες στο Άαχεν. «Κάθε Σάββατο σερβίρω μέχρι και 2000 ποτήρια μπύρας» λέει ο barman. Το επόμενο πρωί αλλάζουμε τρία τρένα για να φτάσουμε στο Άμστερνταμ. «Θέλω να δω τι θα γράψεις στο blog σου» ακούω αργά το βράδυ μέσα σε μια ιρλανδέζικη pub. «Κι εγώ» απαντάω. Έχω πέντε μέρες να γράψω οτιδήποτε και το βρίσκω ευεργετικό. Δεν θέλω να γράφω αυτήν την στιγμή. Θέλω να κοιτάζω έξω από το παράθυρο, να ακούω ανθρώπους να μιλάνε , να διαβάζω βιβλία και περιοδικά μέσα στα τρένα. Θέλω να νιώθω.
Στις Βρυξέλλες κάθε 200 μέτρα πέφτουμε πάνω σε άλλους Έλληνες. Μιλάνε στα κινητά, βγάζουν φωτογραφίες, αγοράζουν σοκολάτες. Χαμογελάω όταν τους ακούω αλλά ταυτόχρονα σκέφτομαι πως μετράω αντίστροφα. Σε λίγο έρχεται η ώρα της επιστροφής. Ίσως για αυτό μέσα στο Thalys να μου έρχεται η επιθυμία να γράψω. Αρχίζω να σημειώνω προτάσεις στην πρώτη επιφάνεια χαρτιού, που βρίσκω μπροστά μου. Γράφω λέξεις πάνω σε μια φωτογραφία. «Αυτό! Αυτό! Όπως είναι! Σκάναρε το και βάλτο στο blog». Αν βρω που το καταχώνιασα…
Στην προσγείωση στην Αθήνα όλοι μοιάζουν να γυρίζουν σπίτια τους. Κανείς δεν φαίνεται να έρχεται σε κάποιον νέο τόπο. Όλοι να επιστρέφουν δείχνουν. Ή τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ.
Κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια.
20 σχόλια:
Στην φωτό ο σταθμός των τρένων στο Αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ
:) kapoios de gurise akomh ;)
πολύ πιθανό
:-))
Για μένα οι επιστροφές από τέτοια ταξίδια ήταν πάντα ανυπόφορες ή απλώς ουδέτερες.Ποτέ δεν ένιωσα νοσταλγία στην επιστροφή.
Μεγάλη λέξη το πάντα...Βαριά..
to panta kai to pote...
καλύτερα να τις αποφεύγουμε, ε;
panta tis apogeugw kai pote den tis xrisimopoiw :PPP
πότε μην αλλάξεις στάση. πάντα έτσι να κάνεις.
:-))))
Νεαρέ, σου είπα σταμάτα να μου βάζεις ιδέες!
:)))
Δεμ θα το ξανακάνω!
:-)))
Αχ... ωραία τα ταξίδια... μαζεύεις μέσα σου υλικό...
Αδειάζεις και..ξαναγεμίζεις!
Σε τέτοια ταξίδα διαστέλλεται ο χρόνος και συμπυκνώνεται η ύλη. Να 'σαι πάντα καλά (εδώ το "πάντα" επιτρέπεται φαντάζομαι!) και να ταξιδεύεις!
Στην εν λόγω περίπτωση το "πάντα" επιβάλλεται!
Να΄σαι καλά!
Υγ. πως πάει το τάγμα;
Welcome back! ;)
Περιμένουμε τη σκαναρισμένη φώτο..!
Και σου εύχομαι να μην "επιστρέψεις" ποτέ, το να είσαι τουρίστας στην ίδια σου την πόλη είναι ευλογία... ;)))
@vroxopoios:
Περίφημα! Μόλις στρατολογήθηκε και ο σύντροφος Κακλαμάνης. Εξασφαλίσαμε αδυναμία αποκομιδής σκουπιδιών τις ημέρες των Χριστουγέννων και έλλειψη στολισμού. Νομίζω ότι τα αποτελέσματα αρχίζουν να είναι εμφανή. Ο αγώνας καλά κρατεί!!!
@muse:
Το να είσαι "τουρίστας" στην ίδια σου την ζωή;
:-)
υγ. Αν ποτέ την βρώ..
@silenzio:
Κι εγώ και το blog μου είμαστε πάντα στο πλάι σας!!
Ταξίδια :) εικόνες που δύσκολα ξεχνιούνται.Οι Βρυξέλλες είναι αγαπημένη πολή.Κάθε φορά που την επισκέπτομαι μου φαίνεται όλο και πιο όμορφη.. Καλά να 'σαι να κάνεις κι άλλα τέτοιαόμορφα ταξίδια:)
Απο το στόμα σου και στων..alien το αυτί!
:-))
Δημοσίευση σχολίου