Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Με λόγια άλλων

«Δεν θέλω θαλπωρή. Θέλω Θεό, Θέλω ποίηση, θέλω πραγματικό κίνδυνο, θέλω ελευθερία, θέλω καλοσύνη. Θέλω αμαρτία»



Ο «Άγριος» από τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Aldous Huxley.

Αναρτήθηκε από στις

34 σχόλια:

VROXOPOIOS είπε...

τα bold δικά μου

2:11 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

"...δε θέλω αγάπη
αλλά θέλω τον άνεμο
αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τον καλπασμό..."
(Μονόγραμμα - Οδυσσέας Ελύτης)

2:13 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

υπέροχο silenzio...

2:14 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

καλημέρες καλημέρες!!!έχω καιρό να στείλω μαντινάδα έτσι δεν είναι?..."αν είναι η αγάπη έγκλημα συνέχεια το κάνω, το λέω πως σε αγαπώ και το επαναλαμβάνω"

2:30 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

μήπως το έγκλημα είναι το οτι το λές συνέχεια;

μήπως κάποιες λέξεις έχουν φθαρεί τόσο πολύ απο την πολυ χρήση που έχουν χάσει το αρχικό τους νόημα;

μήπως σκέφτομαι πάλι περίεργα;

2:55 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

i agapi pote den ftanei...

4:06 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

υπερβολές...

υγ. έχω μια έντονη υποψία οτι μου το έχεις ξαναπεί αυτό

6:25 μ.μ.
οι σκιές μιλάν είπε...

Δεν ξέρω αν θυμάμαι καλά αλλά το ίδιο τετράστιχο το εχει χρησιμοποιήσει ο Ρομπινς σαν αφορισμό στην πρώτη σελίδα του Fierce Invalids Back from Hot Climates.

Καλό να θυμόμαστε τέτοιες κουβέντες.

7:23 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

απόλυτα σωστός.

και στις δυο επισημάνσεις σου.

7:42 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Θέλω αγκαλιά,θέλω άγγιγμα,θέλω χάδι.

11:36 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

δύσκολα πράγματα ζητάς gitsaki...

11:02 π.μ.
Pastaflora είπε...

θέλω να φύγω από αυτή την πόλη... (συν όλα σχεδόν αυτά που αναφέρεις στο ποστ σου)

11:30 π.μ.
ladybug είπε...

ψηφίζω gitsaki ασυζητητί :)
Καλημέρα.

11:54 π.μ.
VROXOPOIOS είπε...

@pastaflora:

Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
όλα ξηλώθηκαν μείναμε μοναχοί
άνθρωποι σπίτια και φωνές
κάνουν κομμάτια το μυαλό μου
βουλιάζουν μέσα μου οι μορφές
που μόλις και διακρίνονται στο γύρω

Oλα περνούν σαν αστραπή
κι ο χρόνος μαύρο πέπλο στη σιωπή μου
μπερδεύτηκε το αύριο με το χθές
οτι κι αν λες το ίδιο θα συμβαίνει στη ζωή μου

Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη
δε βλέπεις πως μας στρίμωξαν για τα καλά
απ' το δικό μας χέρι τίποτε δεν περνά
Πάμε να φύγουμε

Σωκράτης Μάλαμας

(δεν ξέρω αν το έχεις υποψη σου)

12:16 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

@ladybug:

πρώτη δύναμη το βλέπω το gitsaki.

:-)

καλημέρα

12:18 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΘΕΛΩ (στα λεξικά)

ρ. [αρχ. θέλω] έχω την πρόθεση, τη διάθεση να κάνω κάτι/επιζητώ, επιδιώκω/επιθυμώ, ποθώ/συναινώ, αποδέχομαι/απαιτώ, αξιώνω/έχω ανάγκη,χρειάζομαι/ οφείλω, χρωστώ.

ΘΕΛΩ (στις ψυχές)

ρ. [αρχ. θέλω (πολύ)] έχω την πρόθεση, τη διάθεση να κάνω κάτι (αλλά μερικές φορές φοβάμαι πολύ)/επιζητώ, επιδιώκω (τα πάντα στη ζωή)/επιθυμώ, ποθώ (όσο πιο δυνατά μπορώ)/συναινώ, αποδέχομαι (γιατί μερικές φορές δεν γίνεται αλλιώς)/απαιτώ, αξιώνω (γιατί μου αξίζει, όποιος κι είμαι, ό,τι και αν κάνω)/έχω ανάγκη, χρειάζομαι (γιατί φοβάμαι τη μοναξιά)/ οφείλω, χρωστώ (σε όσους αγαπω, γιατί αγαπώ πραγματικά).

12:44 μ.μ.
Dawkinson είπε...

Θέλω να είμαι καλά, για να μπορώ να θέλω.

12:54 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

@samaritan boy:

για τις λέξεις "πραγματικός κίνδυνος" και "αμαρτία" τι λένε τα λεξικά ψυχών;

σε ρωτάω γιατί αν κρίνω απο το λήμμα "θέλω" τα βρίσκω απόλυτα έγκυρα και τεκμηριωμένα.

@dawkinson:

θέλω να είσαι καλά για να μπορείς να κάνεις οτι θέλεις.

1:06 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου βροχοποιέ, ΝΑΙ στην αμαρτία, ΝΑΙ στον πραγματικό κίνδυνο. Ακόμα καλύτερα ΝΑΙ στην αμαρτία που συνδυάζεται με πραγματικό κίνδυνο. Αυτός και αν είναι συνδυασμός ανδρεναλίνης...

4:09 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

ΝΑΙ σε όλα, samaritan boy..

5:56 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Πάντα πίστευα ότι τα "όχι" μας, μας χαρακτηρίζουν πιο πολύ από τα "ναι" μας...περισσότερα ερωτηματικά, περισσότρη αγωνία, μεγαλύτερη προσμονή, τεράστια δύναμη, λιγότερη ευκολία...Νομίζω ότι στη διαδικασία του "όχι" η αδρεναλίνη φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα...
I promised myself
not to heart him anymore
I swore...
Mostly I stay upright
to my oath
Well...
not all days are the same

Σε όλους εκείνους που δίνουν καθημερινά, αλλά πολλές φορές χάνουν τον αγώνα της επιλογής.

Καλησπέρα Βροχοποιέ...

7:19 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

το ντεμπούτο μου στο blog σου συνοδεύτηκε από ένα,προφανώς, εκ παραδρομής ορθογραφικό στην αγγλική.
Αν και αυτονόητο, αυτό που υποσχέθηκα ήταν "not to hurt"
ζητώ συγγνώμη.

9:09 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

Συμφωνώ εν μέρει με αυτό που λές. Το "όχι" τις περισσότερες φορές είναι πιο δύσκολο. Απαιτεί τεράστια δύναμη.

Δεν υπάρχει, όμως, κάτι πιο γλυκό απο το να ενδίδεις στο "ναι".

Έστω κι αν πρόκειται για την "βασιλίκή οδό" για την αυτοκαταστροφή.

Καλως ήρθες. Ελπίζω να τα ξαναπούμε

υγ. hurt και heart, πληγώνω και καρδιά. Αλήθεια, πιστευεις οτι πρόκειται για ένα απλο ορθογραφικό λάθος;

12:35 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

@vroxopoios:
"δεν υπάρχει, όμως κάτι πιο γλυκό άπό το να ενδίδεις στο ναι"

"Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι" - Λουδοβίκος των Ανωγείων

11:41 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

θελω,θελω,θελω,θελω.

πρεπει να αφησω το κανεπε και να κανω αυτο που ΘΕΛΩ .

πρεπει να σταματησω να βαριεμαι και να κανω αυτο που ΘΕΛΩ.

πρεπει να εκτημω την ιθηκη ικανοποιηση και κανω αυτο που ΘΕΛΩ.

πρεπει να διαβαζω περισσοτερο για να κανω αυτο που ΘΕΛΩ.

πρεπει να ειμαι ενεργος για να κανω αυτο που θελω

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ.

12:05 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

@silenzio:

Μήπως ξέρεις να μου πεις και ποιο είναι το "χρώμα της αγάπης";

Ακόμη, δεν το έχω καταλάβει...

@tsaa!!!:

Σου το εύχομαι. Εγώ πάντως ΘΕΛΩ τόση ώρα να ανεβάσω ένα post και δεν βρίσκω χρόνο...

12:38 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

@vroxopoios:

Ίσως επειδή η αγάπη δεν έχει ένα συγκεκριμένο χρώμα. Ο καθένας τη ζωγραφίζεί, όπως θέλει. Γι' άλλον παθιασμένα κόκκινη, γι' άλλον ήρεμα γαλάζια γι' άλλον μελαγχολικά μωβ...Η αγάπη είναι καμβάς. Και χωράει όλα τα χρώματα του κόσμου. Τόσα χρώματα όσα κι οι αγάπες. Όσα και οι άνθρωποι...

1:01 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

διόρθωση: ΟΣΕΣ και οι αγάπες.ΟΣΟΙ και οι άνθρωποι.
Πάω για διαζύγιο με τη γραμματική μου φαίνεται. Τέλος πάντων το νόημα το έπιασες...

1:07 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

"Η αγάπη είναι καμβάς. Και χωράει όλα τα χρώματα του κόσμου"

Εκεί ήταν όλο το νόημα. Και οχι στις γραμματικές διορθώσεις.

Ελπίζω οτι το έπιασα...

1:40 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Και χρειάζεται μεγάλη δύναμη, για να αντέξεις όλη αυτή την ομορφιά...γιατί μέσα στον καμβά αυτό πρέπει να ζήσεις- όχι μόνο να τον κοιτάζεις- και να αφήσεις και χώρο και στους άλλους να ζήσουν.
Συνήθως, μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο έχουμε την τάση να υποχωρούμε. Ακόμα χειρότερα...
Να υπαναχωρούμε.
Ο φόβος μην αποδειχτούμε κατώτεροι των περιστάσεων και των άλλων, μας οδηγεί στο να αρκούμαστε, να επιδιώκουμε να βλέπουμε τα χρώματα ξεθωριασμένα...Είναι λιγότερο κουραστικό έτσι!
Κρίμα δεν είναι;

2:07 μ.μ.
VROXOPOIOS είπε...

Η "γοητεία" της "ήσσονος προσπαθειας"...Και ίσως η αναπότρεπτη φύση της....


Φυσικά και είναι κρίμα να υποχωρείς ή να υπαναχωρείς.

Αλλά κάποια στιγμή κουράζεσαι να πέφτεις πάνω σε τοίχους...

Αλλά έχεις δίκιο.Χρειάζεται να έχεις στο νου σου τους στίχους του Φάμελου:
"είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις, ίσως μάθεις να πετάς τελικά"
"είναι

2:37 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

@vroxopoios:

Φτιάξε με πρωί πρωί με το Φάμελο!

9:44 π.μ.
VROXOPOIOS είπε...

θα ακολουθήσουν κι άλλα! stay tuned!

:-))

10:40 π.μ.
Sleeper in Metropolis είπε...

Είναι από αυτά τα βιβλία που σου δίνουν γροθιά στο στομάχι...

"Θέλω να νιώθω ζωντανός. Θέλω να πονάω."

1:48 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)