Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17, 2006

Θέλεις;

David Hockney: A Bigger Splash


Διαβάζω μια συνέντευξη του βρετανού ζωγράφου David Hockney. «Ενδιαφέρομαι πολύ για τον χώρο -λέει- Ειδικά για τον χώρο ανάμεσα σε δυο πρόσωπα- το πράγμα, άλλωστε, που οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εξαφανίσουν. Όλα τα πλάσματα αποζητούν την ένωση».

Είναι άραγε τόσο επίπονη η απόσταση;

Ψάχνουμε, όντως, κάτι για να μας συμπληρώσει;

Θέλεις να σ’ αγκαλιάσω;

3 σχόλια:

Xνούδι είπε...

IΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ


Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.


Pablo Neruda


Καλησπέρα.
Πάρα πολύ όμορφο blog. Ευτυχώς ήρθες και σε πήρα χαμπάρι :-)

VROXOPOIOS είπε...

Πολύ ωραίο κέιμενο. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.

SarantosM είπε...

"κάθετί που ανασαίνει
τρυφερά νοσταλγεί
μες τους πάγους της γης
ένα γέλιο ζεστό
σα φωτιά αναμμένη"

Διάφανα Κρίνα