Δεν ξέρω αν έχει ουσία να γράψω ποιοι είναι ο Arctic Monkeys. Όλα σχεδόν τα μέσα έχουν ασχοληθεί μαζί τους. Εδικά όσα ασχολούνται με τον rock ήχο. Το NME τους αποθεώνει και λέει πως πρόκειται για την μεγαλύτερη μπάντα στην Αγγλία. Στην Ελλάδα η Athens Voice τους έχει αφιερώσει μια σελίδα. H Ελευθεροτυπία μισή. Και δεν είναι οι μόνες.
Το ντεμπούτο τους «Whatever People Say I Am, That's What I'm Not» κάνει τρελές πωλήσεις. Και είναι και καλό. Για τα δικά μου γούστα, μάλιστα, πάρα πολύ καλό. Δυνατό, χορευτικό, αλήτικο. Με λίγα λόγια rock. Αλλά πολύ καλό ήταν –και είναι ακόμη- και το «Is This it» των Strokes, το ομώνυμο των Franz Ferdinad, το Employment των Kaiser Chiefs και μια σειρά άλλων δίσκων, που η μουσική βιομηχανία είχε βαφτίσει σαν το «καλύτερο ντεμπούτο όλων των εποχών».
Οι πιτσιρικάδες από το Sheffield είναι στην καλύτερη τους φάση. Σερφάρουν ξέγνοιαστοι το κύμα του hype. Αλλά το ευχάριστο, όμως, είναι πως μάλλον έχουν επίγνωση της εφήμερης φύσης τους . Μάλλον έχουν καταλάβει πως κάποια στιγμή θα ξεπεταχτεί κάποιο άλλο συγκρότημα, που θα βαφτιστεί ως η νέα μεγάλη ελπίδα του rock. «Ξέρουμε ότι όλα μπορεί να καταρρεύσουν το ίδιο ξαφνικά όπως συνέβησαν. Αλλά για μας σημασία έχει να παίζουμε τη μουσική μας όπως θέλουμε κι όποτε θέλουμε» δηλώνουν.
Ελπίζω μόνο ο τραγουδιστής τους Alex Turner να μην ακολουθήσει, κάποια στιγμή, το παράδειγμα του Johnny Rotten, που στην τελευταία συναυλία των Sex Pistols και αναφερόμενος στην μεταχείριση, που επεφύλαξε στο συγκρότημα ο ατζέντης τους Malcolm McLaren, ρώτησε χωρίς περιστροφές το κοινό: «Ever get the feeling you've been cheated?».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου