«Σε λίγο καιρό θα φτάσουμε εκεί που θέλουμε» του είπε.
Εκείνος έκανε πως δεν άκουσε. Κατά βάθος το ήξερε. Το ένιωθε. Εκείνος απλά έφευγε. Για ακόμη μια φόρα. Και δεν τον ένοιαζε ούτε το πότε, ούτε το που θα έφταναν. Ούτε καν το αν θα έφταναν. Ούτως ή άλλως, θα έφευγε κι από κεί.
«Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια/ θα τα διαλύσουν θα τα κάνουν όλα σκόνη» απάντησε τραγουδιστά.
Ευτυχώς ή δυστυχώς εκείνη δεν ήξερε την συνέχεια του τραγουδιού. Γιατί τότε θα θυμόταν πως οι στίχοι λίγο πιο κάτω το έλεγαν καθαρά.
«Θα λέω ψέματα πως δεν θα ξαναφύγω…».
5 σχόλια:
Δεν είναι πολύ όμορφο το τραγούδι του Παυλίδη; τόσο παραστατικό!
Θα σου έλεγα πως είναι το ομορφότερο τραγούδι, που έχω ακούσει στην ζωή μου αλλά φοβάμαι μην με πεις υπερβολικό...
Να το πεις να το πεις!
Βρε για αυτο σε συμπάθησα.
Υποσυνείδητα μεν αλλά σταθερά δε.
ton zhlepsa ayto to mhna :)
φίλε δεν θα υπερβάλλεις καθόλου αν το πεις.. ειναι παρα πολύ ωραίο κομμάτι! και ολόκληρος ο δίσκος του παύλου είναι φοβερός.
Δημοσίευση σχολίου