Είναι όπως τότε που ήσουν παιδάκι. Τότε που έπαιζες μπάλα
και μπάσκετ σε τσιμεντένιες αυλές.
Τότε που μάτωνες τα γόνατα σου, ίδρωνες, και
γύρναγες σπίτι γδαρμένος και κατάκοπος μόνο αφού είχε νυχτώσει.
Kαι
η μεγαλύτερη χαρά σου ήταν όταν νίκαγες τα μεγαλύτερα αγόρια…
2 σχόλια:
Γιατί δε γράφεις πια εδώ; Γράψε
Έχει δίκιο ο φίλος/η από πάνω. Γράψε... Ελπίζω να είσαι καλά...
Δημοσίευση σχολίου