An end has a start

Οι Editors διαδέχονται τους Dresden Dolls στα ηχεία του pc. “An end has a start”. 31η Αυγούστου, προτελευταία μέρα του καλοκαιριού. Και τυπικά πλέον. Από την Δευτέρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η αφηρημάδα στο γραφείο πρέπει να εκλείψει, οι χαλαροί ρυθμοί το ίδιο. Παξοί και Ελαφόνησος αποτελούν παρελθόν, ο Σεπτέμβρης απειλεί πως θα είναι αμείλικτός. Περίπου..

Έξω έχει αρχίσει να βρέχει. Έχω αφήσει ανοιχτά τα παράθυρα. Μου αρέσει η μυρωδιά. Σαν άλλη ηρωίδα άρλεκιν κοιτάζω τις σταγόνες να δημιουργούν λιμνούλες στις ταράτσες. «Την υγρασία που στάζουν οι οροφές…». Σκέφτομαι πως πρέπει να γράψω ένα post. Μόλις χθες η Α. με ρώτησε αν έχω κλείσει το blog. Της απάντησα πως θα επιστρέψω με τα πρωτοβρόχια. Δεν πρέπει να φανώ αφερέγγυος.

Ένα post για καινούργιες αρχές. Η σπεσιαλιτέ μου. Βαρύγδουπες προαναγγελίες από τον βασιλιά της αναβλητικότητας. Ο Σεπτέμβρης, όμως, προσφέρεται. Νέα γραφεία, νέες ανάγκες, νέες αρμοδιότητες. Νέα «μπλεξίματα» με τον δημόσιο τομέα, νέα στέκια για καφέ. Καινούργια εποχή για το blog. Συχνότερες εγγραφές, αποτίναξη των καταλοίπων του στρατού, ανανεωμένο blogroll. Το υπόσχομαι.

«You came on your own, that’s how you’ll leave» τραγουδάνε οι Editors.

Ίσως….Όχι τώρα όμως…Όχι ακόμη…