Εμπλοκή

Τα δρομολόγια από και προς το λιμάνι μέρα με την μέρα αυξάνονται. Παρατηρούμε τα πλοία από τον χώρο του στρατοπέδου και φτιάχνουμε με το μυαλό μας σενάρια. Πρωταγωνιστές είναι απλοί άνθρωποι σαν και εμάς. Καμιά φορά και εμείς οι ίδιοι.

Οι ήρωες μας άλλοτε ταξιδεύουν έμπλεοι χαράς κι άλλοτε καπνίζουν μελαγχολικοί στο τελευταίο κατάστρωμα. Ζευγαράκια χωρίζουν στο πλοίο της επιστροφής ενώ «ενοχλητικά» παιδάκια τρέχουν τσιρίζοντας δίπλα τους. Για κομπάρσους χρησιμοποιούμε συνήθως καμιά δεκαριά «ρεμάλια», που κοιμούνται μέσα στα sleeping bags τους, ενώ τις περισσότερες φορές το καράβι είναι γεμάτο πανέμορφες γυναίκες. Που και που κάποιος πεθαίνει.

Εγώ, ίσως, να είμαι ο πιο ενεργός «σεναριογράφος» ανάμεσα στους 16 φαντάρους, που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουμε βρεθεί εδώ πάνω. Σκαρώνω συνεχώς νέες ιστορίες. Κάθε σκοπιά και μια καινούργια σεκάνς. Κάθε περίπολος και μια ανατροπή. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, πάντα ξεχνάω να ολοκληρώσω τα δημιουργήματα μου. Ίσως να φταίνε οι φωνές των δεκανέων. Ίσως πάλι η αγωνία μου να δώσω νερό στα κουταβάκια. Ίσως και η αϋπνία.

Το μόνο που πάντα θυμάμαι είναι πως τα δρομολόγια συνεχώς αυξάνονται.

Όπως και οι μέρες που περνάμε κλεισμένοι εδώ μέσα.