Άλλη μια νύχτα

Θλίψη, Στοιχειωμένο, Πολυθρόνα, Πολιτεία. To set list είναι γεμάτο κωδικοποιημένους συντομευμένους τίτλους γραμμένους με μαύρο μαρκαδόρο σε μια κόλα Α4. Ακουμπισμένο δίπλα στο πετάλι του Παυλίδη μοιάζει το απόλυτο λάφυρο για τα τρία πιτσιρίκια, που στέκονται μπροστά μας στην πρώτη γραμμή. Στην θέση του 4ου τραγουδιού διαβάζω την λέξη «ΡΙΟ» . Ξαφνικά ακούω τις πρώτες νότες του «Δεν είμαι από δω» και θυμάμαι μια παλιά συνέντευξη στο pop & rock. «…επειδή κάπου ήθελα να καταγράψω αυτό το τραγούδι, κάναμε ένα μικρό παρτάκι και είχαν έρθει οι φίλοι και το τραγουδούσαμε όλοι. Αλλά οι στίχοι ήταν στα αγγλικά, έλεγε για μια δολοφονία κατά παραγγελία στο Ρίο ντε Τζανέιρο».

Αυτό το πάρτι είχε γίνει πριν από 16 χρόνια στο Παρίσι. Την Παρασκευή, όμως, το πάρτι ήταν στην Πετρούπολη. Στην –κατά Παυλίδη- Πέτρινη Πόλη. Το μαγαζί γεμάτο και εμείς στα 10 εκατοστά από την (ελάχιστα υπερυψωμένη) σκηνή. Ο Παύλος τραγουδάει παράξενα τραγούδια, λέει ιστορίες από την Αμοργό, αφιερώνει τραγούδια σε φίλους που χάθηκαν και σε όσους ακούνε ζωντανά την συναυλία από το Δεύτερο Πρόγραμμα. Φοράει ένα μπλουζάκι με τον Fela Kuti και μας φωνάζει «αδέρφια». Κάνει τρία ή τέσσερα encore. Σε ένα από αυτά αποφασίζει να παίξει –εκτός προγράμματος- τον Βροχοποιό. Όπως γράφτηκε την πρώτη φορά και με την συνοδεία μόνο του κιθαρίστα των B-Movies. Χαμογελάω πονηρά.

Γύρω στις 2 και κάτι μας στέλνει φιλιά και αποχωρεί οριστικά από την σκηνή. Τα φώτα ανάβουν. Τα πιτσιρίκια αρπάζουν το set list. Λίγο πριν τα «Διαστημόπλοια» γράφει «Σιωπή». To περιμέναμε πως και πως αλλά τελικά δεν το έπαιξε.

Δεν πειράζει…την άλλη φορά…