Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007

Στην νυχτερινή Αθήνα


Η συζήτηση έχει πάρει περίεργη τροπή. Σάββατο βράδυ στο Γκάζι, πίνω την τρίτη σαμπούκα της βραδιάς κι ακούω τον dj του Hoxton να παίζει Happy Mondays. Παράλληλα, μουρμουρίζω αυτά, στα οποία οι άλλοι αναφέρονται με τον όρο τα «δικά μου». Κουνάω πάνω-κάτω τα χέρια μου, δημιουργώντας το προφορικό προσχέδιο για την -μεθυσμένη- πραγματεία μου, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε φάση διαμόρφωσης. Δοκιμαστικός τίτλος της: «Όνειρα ή στόχοι; Ζητήματα ορισμού».

Κάποια στιγμή στα αυτιά μου φτάνει η φράση «Μου στοιχίζει πάρα πολύ να χάνω ανθρώπους από την ζωή μου». Απαντάω με ένα καταιγισμό πληροφοριών για τις επικείμενες καλοκαιρινές συναυλίες και συνεχίζω με αναφορές στο Final Four της Ευρωλίγκας και στον τελευταίο δίσκο των Red Hot Chilli Peppers. Προτάσσω ως μείζον και κεντρικό θέμα συζήτησης τη ποιότητα της σαμπούκας που πίνουμε και για μεγάλο φινάλε χρησιμοποιώ κάτι παλιό και δοκιμασμένο. «Δεν πάμε και πουθενά αλλού;».

Στο Alley Cat παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου, πριν ακόμη προλάβουμε να καταναλώσουμε την πρώτη γουλιά από την μπύρα μας. Συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο και με χαρά βλέπω την συζήτηση να καταλήγει να έχει ως βασικούς της άξονες τον Johhny Cash, το Mo Better και μικρά νέα από την καθημερινότητα μας. Κάποια στιγμή, μάλιστα, περιγράφω και το συναίσθημα του να περιμένεις στην ουρά για ένα εισιτήριο για τον Αγγελάκα και αυτά να τελειώνουν μόλις 10 άτομα πριν από σένα. Εξόχως δραματική ερμηνεία δοσμένη με εσωτερικό τρόπο.

Στις έξι το πρωί, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου ανακουφισμένος. Την έχω γλιτώσει φτηνά. Έτοιμο ήταν εκείνο το «Κι εμένα» να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χείλη μου. Ακόμη μια φορά, όμως, κατάφερα και το κράτησα. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζω

19 σχόλια:

alexis είπε...

σαββατόβραδο στο hoxton, τέλεια μουσική (κακός ήχος), φιλοσοφικές συζητήσεις, μάτια που τσούζουν από καπνό, πολλά γέλια και χοροί :)

ladybug είπε...

Και γιατί να μην το πεις?

VROXOPOIOS είπε...

@thrills:

το'χεις ζήσει κι εσύ,ε;

;-)

@ladybug:

Όταν κάποια πράγματα είναι αρκετά πρόσφατα, τότε -καμια φορά- προσπαθείς να κάνεις πως τα ξεπερνάς πριν την ώρα τους.

Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω...

elen είπε...

και αυτο σε γεμιζει ανακούφιση?

Pastaflora είπε...

κάθε απώλεια και μια μαχαιριά στην καρδιά. και ξέρεις, μεγαλώνοντας οι απώλειες αυτές δυστυχώς πολλαπλασιάζονται...

VROXOPOIOS είπε...

@elen:

ψευδο-ανακούφιση.

@pastaflora:

Έχω αρχίσει να το υποψιάζομαι..

ladybug είπε...

Δεν ξέρω αν πολλαπλασιάζονται οι απώλειες, ξέρω σίγουρα ότι πολλαπλασιάζεται ο πόνος.

Πάντως, κατά την προσωπική μου άποψη, όταν κάτι το κοιτάς κατάματα, ξεπερνιέται ευκολότερα απ'ό,τι όταν κάνεις πως δεν το βλέπεις...

VROXOPOIOS είπε...

Δεν είναι πάντα εφικτό να κοιτάζεις κατάματα τα πράγματα..

VROXOPOIOS είπε...

και κυρίως τους φόβους σου..

Gogo είπε...

Vasika einai klasiki texniki gia na kseperaseis kati, to na paristaneis oti auto esena de se apasxolei kai apaksieis na to sizitiseis!
Kai kamia fora, pianei ksereis!
An eisai poli austiros me ton eauto sou..

elen είπε...

ο καθένας θέλει το χρόνο του. να δει, να αντιμετωπίσει, να προχωρήσει και ενώ μπορεί να ΄μαι εντελώς εκτός, έχω την αίσθηση πως μάλλον λάθος νομίζεις.

VROXOPOIOS είπε...

@gogo:

Παίζει να μην έχω υπάρξει ποτέ αυστηρός με τον εαυτό μου!

;-)

@elen:
"..μάλλον λάθος νομίζεις"

μου συμβαίνει συχνά..

Ανώνυμος είπε...

απλά σου αφήνω ένα φιλί, ¨περίεργο" αγόρι.

Ανώνυμος είπε...

ala einai pada edw gia na se stοixεiwnoun k xtipane anipopsiasta!

VROXOPOIOS είπε...

@you:

ok.

@σκιες:
..

@ανώνυμο:

Μουλωχτά!

;-)

play/pause είπε...

Οι αναφορές σου στο final four μήπως περιελάμβαναν κάποιο tip για εύρεση εισιτηρίου;

VROXOPOIOS είπε...

Ναι. Ήταν η στιγμή, που ενδύθηκα το προσωπείο του μυστηριώδους και αινιγματικού "μάντη" και αναφώνησα εν είδει χρησμου πως "η μόνη σωτηρία βρίσκεται στους χορηγούς".

Evropi Thomopoulou είπε...

"Τίποτα δε χάθηκε ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι δε ξεστράτισε ποτέ.
Κανένας δεν υπέφερε για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ ωραίε μου εαυτέ.
Κι αν είναι λόγια δύσκολα είναι τ' αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά και φεύγω ήσυχα.
Τίποτα δεν πέρασε ούτε και θα γυρίσει
όλα συμβαίνουν τώρα όλα σε μια στιγμή.
Παράφορη εποχή κι ημέρα όμορφη ημέρα δύσκολη

μια πρόκληση ζωής αθάνατοι θνητοί"

Σ. Μάλαμας

VROXOPOIOS είπε...

απο τα αγαπημένα μου τραγούδια...