Σταθερές εμμονές…

Ο Οzzy στην σκηνή, ο Lemmy και ο Αγγελάκας στο πανί. Μου φαίνεται πως τώρα τελευταία αφιερώνω όλο και περισσότερο από τον –μειούμενο- ελεύθερο χρόνο μου σε εικόνες από το παρελθόν. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, ίσως, κάποιος, να μπορεί να το εξηγήσει με όρους κοινωνιολογίας ή ψυχολογίας. Με όρους σαν αυτούς που χρησιμοποιεί ο τύπος που έχω μπροστά μου και μου λέει πως έχει master στο αντάρτικο πόλεων, δουλεύει σε πολυεθνική διαφημιστική και έχει φύγει από το σπίτι των αστών γονιών του στην Αγία Παρασκευή για να συζήσει με την μέλλουσα σύζυγο του στην Φιλοθέη. Μετά σε μια απροσδόκητη τροπή αρχίζει να μου μιλάει για την «καρριέρα» του σαν επιλοχίας στο στρατό και το πώς «έτρεχε» τους νιούφηδες…

Έχουν αρχίζει να με κουράζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τα πολλά πρόσωπα, τις μπερδεμένες ταυτότητες, τις διασκορπισμένες απολαύσεις. Ίσως γιατί είμαι ένας από αυτούς και επειδή μάλλονγια αυτό γυρίζω στους «κολλημένους». Ψάχνω τις σταθερές μου στις εμμονές των άλλων. Στην τρέλα του Ozzy, του Lemmy, του Αγγελάκα…Εμμονές διαχρονικές αν της παρατηρήσεις…ακόμη κι αν έχουν στον πυρήνα τους την αναζήτηση…την αέναη κίνηση…

Ο «καμένος» Ozzy, ο «γραφικός» Lemmy, o «περίεργος» Aγγελάκας. Στην τηλεόραση ο Sakis διαφημίζει την κολεξιόν που υπογράφει για την Sprider Stores, τα τραίλερ αφορούν μόνο ρεάλιτι, η Ρεαλ αποχωρεί από το γήπεδο νικήτρια।

Μόλις διάβασες περίπου 250 λέξεις που είχαν στόνο να κρύψουν από την μια τις εμμονές μου και από την άλλη τον διασκορπισμό μου

Τα κατάφερα;