Πάντα νιώθεις ότι τρέχεις, όχι μακριά, γιατί δεν υπάρχει τέτοιο μέρος...αν υπήρχε θα το είχες βρει...Απλά τρέχεις γιατί σου είναι πιο εύκολο...γιατί έτσι μόνο μπορείς να περιγράψεις την ζωή σου...
Τρέχεις και νομίζεις πως γίνεσαι σαν όλους τους υπόλοιπους....δεν ισχύει όμως...τρέχεις, βλέπεις, πάντα στην αντίθετη κατεύθυνση...δεν τρέχεις για να σωθείς, δεν τρέχεις απο ενθουσιασμό, δεν τρέχεις για να γλιτώσεις από κάτι.
Πως θα μπορούσες άλλωστε; Αυτά που φοβάσαι δεν είναι απο εκείνα που μπορείς να αποφύγεις...δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις, δεν μπορείς να τα κρύψεις κάτω απο το χαλί ούτε και να τα διαγράψεις απο την μνήμη σου....τουλάχιστον όχι χωρίς να δείξεις παντού τον φόβο σου…
Συνέχεια τρέχεις...και δεν λές σε κανέναν γιατί...αλλά και κανείς δεν νοιάζεται ίσως…
Εσύ πάντως τρέχεις…
(πάνω σε ένα «τραγούδι» του Gill Scott Heron)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου