Έλα και κάθισε για λίγο εδώ κοντά μουΣκοπιά, περιπολίες, αγγαρείες. Ο καιρός περνάει, τα Κ.Σ. (175 και σήμερα) όλο και μειώνονται. Η στολή έχει ξεβάψει, τα μισά κουμπιά έχουν εξαφανιστεί. Παλιώνουμε. Αργά αλλά σταθερά…
Άπλωσε σ’ ένα βλέμμα όλη τη ζωή σου
Τα βράδια πίνουμε ουίσκι στην ζούλα. Σκέτο σε πλαστικό ποτηράκι. Τραγουδάμε -φάλτσα- κομμάτια που έχουμε να ακούσουμε από το λύκειο. «Εγώ, ο μικρός, ο αμνός του Θεού, ξεχασμένος στον Νότο, γεννημένος αλλού…». Γελάμε, πειράζουμε ο ένας τον άλλο, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε νέους τρόπους να λουφάρουμε.
Μπορεί να έμενες παλιά εδώ θυμήσου
Κάθε φορά που έχει μπάλα θυμόμαστε πόσο κάφροι μπορούμε να γίνουμε. Βρισίδια, φωνές, (ψεύτο)τσακωμοί. Όλα στο πρόγραμμα. Μετά, όμως, φιλιώνουμε. Ο «παλιόπουστας» γίνεται και πάλι «σειρούλα». Πιάνουμε ξανά τις ίδιες συζητήσεις. Καλά το κατάλαβες…Γυναίκες αφορούν συνήθως..
Νομίζω σε έχω ξαναδεί στα όνειρα μου
Έχει την πλάκα του εδώ. Αλλά πάντα κάτι λείπει. Κι όσα μηνύματα κι αν στείλεις μέσα στην νύχτα, δεν μπορείς να το φέρεις κοντά σου. Όχι όσο κοντά θα ήθελες τουλάχιστον..
5 σχόλια:
O τίτλος είναι των cure, τα στιχάκια του Παυλίδη. Η παράνοια αποκλειστικά δική μου..
Ποιά παράνοια, βρε άνθρωπε;! Που κάνεις ό,τι μπορείς για να μη ξεχάσεις πως είναι να είσαι άνθρωπος;!
175; Πότε πήγαν 175; Ούτε 6μηνο στη σχολή δηλαδή! (Χώρια που δεν θα 'χει και εξεταστική στο τέλος ;) )
Μέρα που φεύγει δεν ξανάρχεται. Τον γάιδαρο τον έφαγες, την ουρά θ' αφήσεις;
Καλή συνέχεια, εν Παυλίδι αδερφέ..
174 και σήμερα!
:))
meta pou tha teleiwseis tha exeis konta sou ayto pou twra sou leipei,tha exeis xasei omws ayta ta wraia.. opote zise ta twra sto 100%, gt einai mono mia fora kai de gyrizei pisw..
:)
Έλα, μια ουρά έμεινε. Λίγο ακόμα!
Θα περάσει...
Δημοσίευση σχολίου