Στον αέρα, στην φωτιά, στην βροχή…

«Στο τρίτο αλκοτέστ θα μας κάνουν μια μπύρα δώρο» λέει ο Μ. και γελάμε. Το πρώτο ήταν κάπου στην Κλαυθμόνος, το δεύτερο στην Καραϊσκάκη. «Αν είσαστε καθαρός δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε, κύριε» μας ενημερώνει ο μπατσάκος όταν προσπαθούμε να του εξηγήσουμε την κατάσταση. Πραγματικά, εν τέλει, δικαιωνόμαστε.

Η βόλτα μας, μου θυμίζει τις (fake) μπαρότσαρκες των free press. Ποτό στην Πλαστελίνη, ρακόμελα στο Αρόδου, σφηνάκια στο Hoxton, τερματικός σταθμός: Γκαζάκι. Με φοβίζει, κάπως, αυτή η σκέψη αλλά το κρατάω μέσα μου. Μάλλον φταίει το αλκοόλ. Κι ας μην μπόρεσαν να το εντοπίσουν τα μηχανήματα-«το μυστικό είναι στο πόσο δυνατά φυσάς» Δ.Β.

Μπορεί να φταίει και κάτι άλλο όμως. Τα sms, τα τηλεφωνήματα, ο θόρυβος της πόλης, το γεγονός ότι τα σχόλια που ακούω για τον εαυτό μου με έχουν καταμπερδέψει (Πάχυνες…Αδυνάτισες… Άλλαξες..). Ποιος ξέρει;

Και ποιος νοιάζεται να μάθει;

Όχι εγώ…

Εγώ απλά επέστρεψα για λίγο στην «πόλη μου», γιόρτασα και τώρα ξαναφεύγω…

Υγ. Μας περιμένουν άδειες μέρες, ραγισμένοι ουρανοί…