Μαθαίνοντας στα λίγα…Αυτός θα πρέπει να είναι ο φόβος σου. Ο
ένας, ο μοναδικός, ο κυρίαρχος φόβος σου. Αυτό που οφείλεις να ξορκίζεις κάθε μέρα
από την σκέψη σου…
Πρέπει να τρέμεις μήπως κάποιο πρωί ξυπνήσεις και έχεις
συνηθίσει να αρκείσαι σε αυτά μονάχα που σου δίνουν…Σε αυτά που σε έχουν πείσει
πως είναι αρκετά…Στα «ξεθυμασμένα» φιλιά, στις τυπικές χαιρετούρες, στα ξενύχτια
χωρίς γέλια, στα ποτά σε επαγγελματικά τραπέζια, στο «με φιλικούς χαιρετισμούς»
πριν από την υπογραφή του mail.
Πρέπει να φοβάσαι τις μέρες χωρίς σκοπό, τις νύχτες χωρίς δύναμη,
τους ανθρώπους που δεν θα σε ένοιαζε αν πέρναγαν μήνες χωρίς να τους ξαναδείς…
Πρέπει να τρομάζεις όταν βλέπεις τα φτερά σου διπλωμένα μέσα στο κουτί...
Υγ. Δώσε στο ποστάκι λίγο
χρόνο και θα το καταλάβεις…
