Φτερά…

Όλοι ψάχνουν έναν τρόπο να πετάξουν, ένα κόλπο για να αποκτήσουν φτερά. Το τραγούδι λέει, όμως, πως «όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι… αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά». Κι έχει δίκιο… Γιατί τα όνειρα είναι (πολύ) καλά. Αλλά οι ανάγκες είναι αυτές που πραγματοποιούνται… Πάντοτε…

Οι ανάγκες είναι αυτές που πρέπει να εκπληρωθούν, εκείνες που αν δεν γίνουν πραγματικότητα θα μετατραπούν σε προβλήματα…

Θλιμμένοι στην γιορτή μας…

Εξάρχεια. Τραπεζάκια έξω. Ο κόσμος πίνει ούζα,ψημένες ρακές και ρακόμελα, φορώντας κοντομάνικά. Το ημερολόγιο δείχνει 27 Δεκεμβρίου. Όλα ανάποδα, όλα διαφορετικά. Κι εγώ διαφορετικός, γελάω, περνάω καλά, κοιτάζω τους φίλους μου στα μάτια. Τέλος οι θλιμμένοι, τέλος τα νεύρα, τέλος τα αδιέξοδα…

Έχω αλλάξει ζωή και τα βαρίδια πρέπει να φύγουν…

Μικρά βήματα προς την ελευθερία…

«Χαζά» posts που δεν ενδιαφέρουν κανέναν…

Tο manual...

Έχω χάσει τις οδηγίες χρήσης εδώ και καιρό. Ένα ακόμη "μηχανικό ζώο" που περιφέρεται εδώ κι εκεί, χωρίς συναίσθηση του φόβου, χωρίς την αγωνία του πάθους. Μόνο με το φόβο του λάθους. Του ακαθόριστου, μη εξηγήσιμου λάθους.

Με την ανασφάλεια του μικρού παιδιού που έχει μάθει να παίζει τον βασιλιά...

Εκεί που τον παίρνει...