Έχω πάψει να μετράω πια. Πρέπει να έχουν μείνει γύρω στις 30- καμιά δεκάρια υπηρετησιμες. Δεν σημειώνω, δεν τραβάω γραμμές, δεν σχηματίζω τετραγωνάκια στο γείσο του καπέλου. Δεν με νοιάζει. Στο μυαλό μου έχω ήδη απολυθεί. Κι ας μου βγαίνει καμιά φορά σε κακό.Ξανά πίσω σε αυτό το τέρας, που χαϊδευτικά αποκαλώ «ζωή μου». Πίσω στη δουλειά, στα καυσαέρια, στο μποτιλιάρισμα. Πίσω στο blog που όλο παραπονιέται, ζηλεύοντας το facebook profile μου. Μαζεύω αναμνήσεις πια. Τις χώνω στο «λουκάνικο». Σε ένα περίπου μήνα θα τις πάρω μαζί μου και θα φύγω. Αυτό μετράει.
Μόνο αυτό…
