Έλα και κάθισε για λίγο εδώ κοντά μου
Σκοπιά, περιπολίες, αγγαρείες. Ο καιρός περνάει, τα Κ.Σ. (175 και σήμερα) όλο και μειώνονται. Η στολή έχει ξεβάψει, τα μισά κουμπιά έχουν εξαφανιστεί. Παλιώνουμε. Αργά αλλά σταθερά…
Άπλωσε σ’ ένα βλέμμα όλη τη ζωή σου
Τα βράδια πίνουμε ουίσκι στην ζούλα. Σκέτο σε πλαστικό ποτηράκι. Τραγουδάμε -φάλτσα- κομμάτια που έχουμε να ακούσουμε από το λύκειο. «Εγώ, ο μικρός, ο αμνός του Θεού, ξεχασμένος στον Νότο, γεννημένος αλλού…». Γελάμε, πειράζουμε ο ένας τον άλλο, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε νέους τρόπους να λουφάρουμε.
Μπορεί να έμενες παλιά εδώ θυμήσου
Κάθε φορά που έχει μπάλα θυμόμαστε πόσο κάφροι μπορούμε να γίνουμε. Βρισίδια, φωνές, (ψεύτο)τσακωμοί. Όλα στο πρόγραμμα. Μετά, όμως, φιλιώνουμε. Ο «παλιόπουστας» γίνεται και πάλι «σειρούλα». Πιάνουμε ξανά τις ίδιες συζητήσεις. Καλά το κατάλαβες…Γυναίκες αφορούν συνήθως..
Νομίζω σε έχω ξαναδεί στα όνειρα μου
Έχει την πλάκα του εδώ. Αλλά πάντα κάτι λείπει. Κι όσα μηνύματα κι αν στείλεις μέσα στην νύχτα, δεν μπορείς να το φέρεις κοντά σου. Όχι όσο κοντά θα ήθελες τουλάχιστον..
«Μελαγχολικός είναι ο καθένας μας, δεν είμαι περισσότερο μελαγχολικός από ότι είσαι εσύ. Μάλιστα, μπορώ να σου πω ότι υποθάλπω και έναν γελοίο τσαρλατάνο μέσα μου, ο οποίος διασκεδάζει πάρα πολύ και με τη θλίψη του ακόμη»
