Χρησμός

Μια μέρα θα τα θυμάσαι και θα γελάς!



Υγ. Ας το πω/γράψω άλλη μια φορά μπας και το πιστέψω..

Multiple Choice

«Πότε βγήκες τελευταία φορά;», «Τι νούμερο έχεις σήμερα;», «Τι λέει αυτός ο ΑΞ.ΥΠ;». Ερωτήσεις, που τα χακί ανθρωπάκια, τα οποία ακούνε στην προσφώνηση «Νέοι», επαναλαμβάνουν πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Πρόκειται για τα πιο δημοφιλή θέματα συζήτησης στο στρατόπεδο. Ακολουθούν κατά πόδας τα αμάξια, οι «γκόμενες» και τα παιχνίδια στο pc. Τα τρία πράγματα που αποτελούν και τα -κατά τα φαινόμενα- μοναδικά ενδιαφέροντα των ΕΠ.ΟΠ..

Φρουρά, Επιθεώρηση, Εκπαίδευση, Καθαριότητες, Υπηρεσία. Το 24ωρο χωρίζεται σε κουτάκια. Όλοι προσπαθούν να κλέψουν μια ώρα ύπνο παραπάνω, να γλιτώσουν μια αγγαρεία, να εξασφαλίσουν μια λιγότερο κουραστική υπηρεσία. Στο ΚΨΜ η τηλεόραση παίζει συνήθως Star και οι φαντάροι παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην Πάρο και την Μύκονο πίνοντας φραπέ σε πλαστικά ποτήρια και τρώγοντας παγωτά Algida. Τα βράδια πλησιάζουμε τα σύρματα της περίφραξης περιμένοντας να ακούσουμε ήχο από μηχανάκια. Εκπαιδευμένοι καλύτερα κι από καταδρομείς οι deliverαδες φέρουν πάντα είς πέρας την αποστολή τους.

Καμιά φορά, βέβαια, τα πράγματα σκουραίνουν. Παιδιά βουρκώνουν, κλωτσάνε κρεβάτια, βρίζουν θεούς και δαίμονες. «Απαλεψιές» είναι ο επιστημονικός όρος, που περιγράφει το φαινόμενο. Οι περισσότεροι προσπαθούν να το καταπολεμήσουν φουσκώνοντας τον λογαριασμό του τηλεφώνου, παίζοντας psp, διαβάζοντας βιβλία και περιοδικά, ακούγοντας μουσική στο mp3. Μερικοί ταΐζουν τα σκυλιά, κάποιοι άλλοι κάθονται μόνοι τους και σκέφτονται.

Εγώ;

Όλα τα παραπάνω…

Μικρή ιστορία

Ο Κ. «βγήκε» τρεις μέρες αργότερα από ότι ήταν προγραμματισμένο. Αντί για 8 (μέσα)-1 (έξω) τον «πήγε» 11-1.Το ζήτησε ο ίδιος. Ήθελε οπωσδήποτε η έξοδος του να είναι την Παρασκευή. Ήθελε να κοιμηθεί μαζί με την κοπέλα του και ήταν η μόνη μέρα, που βόλευε να βρεθούν.

Όλα φαίνονταν καλά σχεδιασμένα. Δυστυχώς, όμως, δεν είχε υπολογιστεί μια παράμετρος.

Την Πέμπτη χώρισαν.

Από το τηλέφωνο...

Γυμνό

Αυτό εδώ είναι ένα ιδιότροπο post. Λίγες λέξεις, καμία εικόνα.

Ένα «γυμνό» post, που δεν έχει να πει κάποια ιστορία.

Δεν εκφράζει κάποια άποψη.

Δεν κρύβει μέσα του κάτι το ιδιαίτερο.

Απλά δείχνει πως το blog υπάρχει ακόμη.

Πως είμαι –ακόμη- εδώ.

Πως αντέχω…